Nå har eg fått ei utfordring

frå min venn Arne Berge. Utfordringa kom i dansk språkdrakt, og er omtrent slik omsett til norsk:

Språkleik:
1. Rekk ut handa etter den næraste boka.
2. Slå opp på s 123.
3. Finn den femte setningen på sida.
4. Legg denne og dei to fylgjande setningane ut på bloggen.
5. Kommenter sitatet.
6. Send utfordringa vidare til fem andre personar, og krediter den som utfordra deg.

Jaha… Eg har først ei vedkjenning å koma med: Denne leiken kom eg tilfeldigvis over på ein blogg eg heilt tilfeldig var innom for tre- fire kveldar sidan. Då strakk eg ut venstre handa og fekk tak i “Lederbok frå sundagsskulen”. Der fann eg eit sitat som gjekk så rett inn i min eigen livssituasjon at eg nærast såg på det som ei openbaring, men då eg prøvde å skriva svaret mitt i vedkomande sin blogg, gjekk noko gale ,og heile greia forsvann…

Og i dag er det altså alvor: Utfordring direkte personleg til meg. For å starta med blanke ark strekk eg ut høgrehanda denne gongen. Då finn eg…

Ei ganske gulna og slitt gammal bok. Ho er faktisk dansk, det passa jo godt sidan utfordringa eigentleg vart gitt meg på dansk.

Boka heiter “Børnevennen 1906”, og er ein innbunden årgang av det den gongen eksisterande danske barnebladet “Børnevennen”. Ein gong i barndomen bestillte far fem årgangar av eldgamle “Norsk barneblad”, i store innbundne bøker til meg. Kven veit om ikkje det var ein medvirkande grunn til at eg i si tid skifta målform frå bokmål til nynorsk.

Kanskje desse bøkene, med mellom anna reportasje om “Prettemakaren prins Harald som tok huvene frå gjentene…”, var ein medverkande årsak til at eg foretok eit spontankjøp, og kjøpte nemnde årgang av “Barnevennen”, då eg i løpet av ein sommarferie tilfeldigvis var innom ein liten merkeleg dansk butikk der dei selde alt frå gamle bøker, via heimelaga syltetøy til heimelaga kort… Eg kjøpte og eit kort innehavaren hadde laga sjølv med ei ekte tørka sjøstjerne på framsida, men eg trur ikkje eg kjem til å senda det til nokon…

Eg kjøper ofte litt ukurante ting når eg er ute og reiser. Då eg var i Amsterdam kjøpte eg gamle fotografi og postkort på eit loppemarknad til inntekt for heimlause kattar. Då spurde ein av dei andre: “Kjøper du alltid bare rabe?” Rabe er eit svært lokalt ord for verdilause ting som eigentleg burde ha vore kasta…

Men altså: Tilbake til “Børnevennen. “ Skal me sjå, s 123…

Der les eg fylgjande:

“Det er let nok at lægge sit hoved i blød- mit har ligget i blød så det værker. Aa! Hvem der hadde en Rottefælde!”
Næppe hadde han udtalt disse Ord før han hørte en sagte Banken på Døren”

Dette er henta frå noko som er kalla: “Man må holde, hvad man lover, ellers går det galt.” som er presentert som en “Gammel Fortælling ved Thomasine Hejberg.”

Eg må innrømma at eg ikkje har lese denne forteljinga før og ikkje veit heilt kva det handlar om, men mannen som bankar på døra er “en lang, tynd Man med en mørk Hudfarve og langt flagrende Haar…”

Eg skal derfor koma med reine “mannakorntolkinga”:

Her sit eg med hovudet mitt grundig i bløt. Eg har lova ei salme til eit jubileum i kyrkja, og har tenkt på å prøva ut ein tanke til på det nå i kveld. I tillegg har eg lova Gjesdal kommune eit manus, som må vera ferdig før eg reiser på tysdag. Og her sit eg og skriv blogg og leikar med ord… Kanskje eg hadde trunge en “sakte Banken på Døren” for å koma meg i seget? Eller rett og slett ei rottefelle? For som overskrifta seier:
“Man må holde hvad man lover, ellers gaar det galt.”

Men å leika er aldri feil. Det er i leiken ein veks og utviklar seg…

Så var det å utfordra vidare. Dei som blir utfordra skal bare gjera det om dei gjer det med glede. Elles fritek eg dei frå utfordringa på flekken. Fylgjande er med dette utfordra:

Min aller kjæraste Leif,
Tintomara,
Morsan,
May Brit,
Eva Mari,
Gunn,
og
Jarfeld.

Dei siste fire har så vidt eg veit ikkje eigen blogg, og må derfor utføra sitt oppdrag i kommentarfeltet mitt. 😉
Sidan eg alltid har problem med å begrensa meg, og eg har ein fritaksregel, har eg utfordra to ekstra personar.

Kos dokke.

Heidi