Amish paradise.

Eg vart lokka til å sjå ein veldig interessant dokumentar om Amishfolket, og om to familier som vart ekskommuniserte fordi dei las bibelen på engelsk og ikkje på tysk, og fordi dei var med i bibelgruppe og song lovsongar på engelsk. Eg synest Amishfolket er veldig interessant, eg skulle gjerne levd med dei ein periode for å sjå livet deira frå innsida. Det finst reglar for det meste, til og med for dessignen på bukseselane, og ein kan bli utvist frå kyrkja for å bruka feil bukseselar. Det er interessant å tenkja seg slike kyrkjesamfunn som ein slags spegel, og spørja om me har like meiningslause sett med reglar i våre kyrkjer, skular og samfunn, om ein ser veldig filosofisk på det då, og det er eg eigentleg alt for trøytt til akkurat nå.

Opptakten til «Mordene på Ashdale» vart ein skikkeleg thrillar fordi mykje gjekk gale, og tida sprang i frå oss. Me kom oss ikkje gjennom heile generalprøven, og då folk hadde begynt å gå inn i salen, visste me framleis ikkje korleis me skulle laga lyden av pistolskyting, som me ganske raskt kom til å få bruk for. Men det viste seg å gå bra denne gongen og. Ungdomane tek ansvar og hugsar plutseleg det meste av det me har instruert dei i å gjera. Etter rigging, heseblesande generalprøve og to forestillingar, var eg rimeleg tappa. Nå skal eg sova i nokre timar før det er tre skuleforestillingar på rekke og rad, og etter det er det slutt på teater på denne sida av sommarferien. Måtte lukka framleis stå dei tapre bi.

I dag sat eg og såg på elevane mine som sat konsentrerte i halvannan time om ein stor engelskprøve . Det var rørande og litt vemodig på same tida å betrakta gjengen som sat der og jobba med verbbøyingbmed konsentrerte miner og skrapande blyantar. Det er bare tre veker att av «barndomen» deira i skulesamanhang. Neste år er dei på ungdomsskulen. Eg ynskjer dei alle gode ting vidare.

Heidi