Firerettars middag til Jan Ivar.

Fin middag hos meg

på det nye kjøkkenet

før dramaen på tysdag! – sa eg til Jan Ivar.

Fire rettar? spurde han.

Då er det bare å dekka bord med blomar og lys og kva ein måtte finna.

Gås og and og fasan og alle slags verdas avanserte sausar

sausar med fløyte og raudvin og safran

og kanskje farserte bekkasinbryst

enkel eller dobbel bekkasin

sånn alt ettersom.

med stua trøflar med moltesyltetøy

og eit lite knippe heimeavla asparges?

Fylte pannekaker

til dessert med krem

og eksotisk frukt og

ein dash av sjokoladesaus?

Kaffi med heimelaga konfekt og kvite linserviettar?

Det er noko anna det enn å sykla til Dagny

sånn i kveldinga med heimeavla tomatar,

mogne plommer

og ein fargesprakande miniatyrbukett av blomar

frå alle pottene på verandaen.

Når eg ringer på rett dør, og ho ut med ein klem

får eg koma inn på kjøkkenet og sjå

at ho har fått seg svarte jærstolar.

Så fine dei er, kan eg seia.

Jærstolar er alltid fint,

og spesielt i svart.

Og så kan eg vandra heim att

i fylgje med Kirsten.

me kan trilla syklane ned den lange,mørke, bratte bakken,

i staden for å sykla,

fordi me ikkje har lykt

og uten lykt kunne me detta,

men sjølvsagt er det mest av alt

fordi det er mykje koselegare å snakka enn å sykla

når kvelden er mjuk og mørk og varm og behageleg

og luktar svakt av rosespirea

og det er tidleg på hausten

Når me kjem heim til meg

kan me stå ei stund og snakka under kirsebærtreet

som me må skjera greiner av

før me får ny klage frå vegvesenet,

og som me aldri vil få hjarte til å saga ned

fordi det blømer med så fine kvite blomar

ei veke eller to i mai.

Så skal eg gå inn,

kanskje eller kanskje ikkje

det luktar nybakt brød i heimen,

og eg skal laga vaflar

av det som er att av røre

til Vilde som skal overnatta her.

Og så blir dagen til natt

denne gongen og,

Og i morgon skal eg skriva lenge,

men eg må ikkje gløyma

at det er då eg har lova Jan Ivar

firerettars middag på det nye kjøkkenet mitt.

Heilsteikt pattegris med persilledampa nypoteter,

bruker dei viss ofte på slottet,

men eg trur ikkje heilsteikt pattegris

er tingen for meg og Jan Ivar,

me vil helst ikkje at maten skal likna på levande dyr,

og dessutan rekk eg nok ikkje

å heilsteikja noko som helst før han kjem,

for eg er ikkje så flink til å berekna tida.

Skilpaddesuppe skal viss og vera godt,

men eg trur me gløymer det og i denne samanhangen.

Skilpadder er det smått med

både i dyrebutikken og i frysedisken på Rema,

Men dessertpannekaker

høyrest ikkje bare dumt ut.

Og i verste fall er han som ein hund

etter grandiosa og loff med nugatti.

og eg kan ikkje sitja her og skriva

eg som skal ha ein middagsgjest

om ein time eller to.

Heidi