Ein kjole, ein storm, ei julehistorie

Dagen har stort sett vore via jul i Kardemommeby, og eg trur me kan definera teaterprosjektet for seksåringane våre som vellukka. Det har gått i hundre og vore akkurat så intenst og så altoppslukande som slike prosjekt brukar å vera- Når me veit at aulaen vår tek bortimot firehundre personar, så er det ikkje få som har vore med oss på kardemommetur i dag i dei to fullsette salane. Nå er heile stykket pakka saman og tildels bore ned på kostymelageret. Slike teaterforestillingar ender liksom så brått og brutalt og eg er sliten og glad og klar for langhelg.

Veret forandra seg frå frost og klarver i dagmorges til storm og høljeregn utpå dagen. Eg skulle ut i pausen mellom forestillingane og manøvrerte med glatte støvlettar på stålis med fem cm vatn oppå medan regnet hølja ned. Ein fergetur i morgon er avlyst på grunn av vervarselet.

Eg hadde planlagd at eg ikkje skulle heim i pausen, og ende med å kjøpa meg ein ny kjole fordi eg var så varm, sveitt og sliten etter teaterdagen. Då eg kom opp att fekk eg eit lite sjokk. Aulaen var dobbelbooka, kortrapper og kulisser var rydda vekk, og lokalet var fullt av dansarar som øvde til ein stor forestilling. Heldigvis klarte me å bli einige om korleis me skulle løysa problemet, stor takk til Trine for ei smidig innstilling. Det å ha fri i morgon blir ikkje direkte feil. Nå har eg sett på nydelege fotografi frå Jul i Kardemommeby som kjærasten min har teke. Nå må eg bare finna ut kva for nokre av dei som kan brukast på heimesida vår. Det er jo visse krav til at det ein legg ut der må vera situasjonsbilete og ikkje portrett.

Heidi