København i april

Han spelar på kosteskaft, balje og snøre. Han trampar takten med den eine foten og har vindjakka godt snørt. Kompisen hans spelar gitar. Ho som kanskje er jenta til ein av dei, står med skjerfet som eit stort badehandkle rundt hovudet og syng franske songar. Folk stansar opp, klappar, kjøper ei plate frå sjølvbeteningskassa eller legg ein tiar nedi gitarkassen.  Etter ei stund går songerane over til Cohen med københavnsk aksent.

«Touch me with your naked hand, or touch me with your glove. Dance me to the end of love.»

*

Ein dansk serveringsstad laurdag ettermiddag. Ei brun københavnarkneipe med svart rugbrød, smilande gult smør og lysande eggeplommeauge med rusete dillkvastar, rosa laks,  majones og kaviar. Utanfor sel dei softis i ein kiosk. Det er vel bare i Danmark ein kan kjøpa soft-ice med flødeskum, jordbær, guf og sjokoladebolle i.

På brua står det ein mann og spelar saksofon. Eg prøver å fotografera syklar i Pistolstrædet utan å få fet helt til, medan me karusellane i Tivoli summar vemodig muntert over byen og nokon luftar mopsane sine i band. Dei går der på ei rekke etterkvarandre med stolte småsure mopseansikt og halane krølla dobbelt bakerst på ryggen.

*

Uteservering i Nyhavn sundag føremiddag, innepakka i ullteppe i den vasskalde trekken med varm te og dansk tallerken med rugbrød, sild og dansk ost. Ei fiskeskøyte lagar dunkelydar nede ved kaia, og på eit skilt står oppfordringa: «Forkæl dig selv med preskaffe og husets nybakte». Sundagskledde menneske med vinterfrakkar, barnevogner og lange kåper promenerer langs kaia.

I ein kjellar sel dei brukte bøker. Eg kjøper tre stykker til til saman femten kroner, og om eg vil kan eg bli bydd ein boks øl som står der i ei pappøskje for kundane. Mannen i den oransje genseren seier at kunstnaren i kunstboka eg kjøpte er hans oldefar. Utanfor serverer mor hans potetgull frå ei plastskål, og viser meg bileta som svigerbestefaren han malt. Ho fortel at ho har undervist i mandolinspel i både Stavanger og Haugesund, og kjenner godt til vår del av Norge.

Først seint på kvelden går me tilbake, arm i arm gjennom den lyse aprilkvelden, og finn snart ut om saxofonmannen framleis står der. Rå grå skodde kjem sigande inn i byen og pakkar seg kring oss vandrande. Me rører ved livet med fingertuppar og kinn, og skålar for alt som ikkje kan setjast ord på.

Heidi