Blåsbortdagen…

… hadde denne dagen heitt i Hundremeterskogen. Det bles så mykje at elevane fekk sand i augene av å vera utandørs, og hovudinngangsdøra til hovudbygningen på skulen måtte haldast stengd på grunn av vind. Det har eg aldri opplevd før. Dei melder storm i morgon og, og vinden ruskar skikkeleg i huset nå i kveld. Det er spennande ver me held. Då er det fint at me kan laga fredelege snøkrystallar inne,som flinkt blir hengande i klasseromsvindauga. I neste veke feirar me hundredagarsfest fordi førsteklassingane då har gått hundre dagar på skulen. Nå er det gått sport i å sjå om alle klasseroma kan ha hundre snøkrystallar klar til då.

Og veret har vore kaldt nok til at isskulpturane me laga av isblokker frå fryseboksen på tysdag, har fått leva sitt eige liv, heilt til dei vart tekne av smeltingsdøden i dag…

Eg må innrømma at i dag frista sofaen meir enn trimturar i det fri. Etter ein middag med siste rest av den gode sunnmørsklippfisken me fekk i helga, sovna eg pladask under eit teppe med og med koseleg bål i peisen etter å ha lese sånn ca to sider i boka mi…

Eit anna familiemedlem hadde heller ikkje veldig lyst til å vera ute i dag, så eg hadde godt selskap av eit malande vesen med mjuk pels.
Og ein ting som av og til nesten kan bekymra meg litt… Eg har alt for velutvikla sans for humor, og av og til ler eg så høgt og lenge på upassande stadar at eg skjemst etterpå…

***
Ei lita svensk bøn til slutt:

***

Gud,
ge varje mamma på jorden
allt hon behöver
för att stilla sitt barns gråt.

***

Heidi