30.mai

Om omtrent eit døgn frå nå kryssar me grensa til juni månad, og me tek i fylgje kalendaren steget inn i sommaren. For nokre år sidan oppdaga eg at sommaren var mi favorittårstid. Lenge ville eg nok ha svart at eg likte våren best, men nå er eg ikkje i tvil om at det er sommaren som toppar det heile.

Desse mogne rolege vekene med alle blomane, luktene og dei lange lyse kveldane er sjølve hjartet i årsløpet. Det å pusta roleg utan å heile tida skulle nå noko, og dette å ha ein kalendar med god plass, er truleg ei nødvendig vitamin-innsprøyting for dei av oss som har ein tendens til å enda opp med litt overmøblerte avtalebøker.

Kveldane og nettene er allereie vidunderleg lyse, det er bare synd at morgonen kjem så tidleg. Elles skulle eg med stor glede følgt livsvisdomen i songen som seier at sumarnatta er for ljos til å sova burt. Eg har stor sans for tanken om å «vandra i saman ute under dei lauvtunge tre». Eg kjenner til og med eit par menneske eg truleg kunne lokka med meg på vandringa… Me får ta det igjen etterkvart. Kanskje det blir varmare og?

Men framleis er det ein dag igjen av månaden mai. Den skal me ta med oss.

Heidi