Eit pludrande, smilande barnebarn på stellebordet

… og ein katt i vogga. Det var ikkje planlagd å besøkja vesleguten i dag, men når me var så nære kunne me ikkje la det vera. Han er blitt veldig pratsam, sjølv om det ikkje er så lett å forstå kva han meiner. Det er fascinerande at alle babyar pludrar på same måten. Dei prøver ut alle lyder, og så legg dei vekk dei dei ikkje har bruk for i det språket dei skal tileigna seg. Den vesle pratmakaren øver intenst på skarre-r akkurat nå, så den blir han god på viss han ikkje legg han vekk.

Me hadde fine timar med familien Sunniva og ein god ettermiddag og kveld med Eva Mari og Henrik. Damene insisterte på ein sommarkveld ute så lenge me hadde lyse. Markisa tok av for dei to-tre regndropane som har falt og tepper hjalp mot kulda.

Frå i morgon av er det teltlivet som tel… 😁

Heidi