Sosial sommartysdag

I føremiddag møtte eg mi barndomsvenninne, Sissel, som i si tid var forlovaren min, på kafé. Dei siste åra har me hatt som sommartradisjon å møtast på den måten. Me ser av god tid og finn oss eit bord litt ute av fokus for beteninga slik at me kan sitja lenge med smørbrød og tekoppar utan å få stygge blikk som seier at nå har me sitte der lenge nok…

Det er så fint å snakka med nokon ein har delt store deler av barndomen med. Med femti års avstand til ting som hende kan me sjå eitt og anna i eit anna lys, kanskje me oppdagarar ting me ikkje har forstått før akkurat nå?

Det er òg fint å vera saman med nokon som kjende deg som barn og ungdom slik at dei bare veit ting det elles kan vera vanskeleg å forklara. Ikkje minst er det fint å oppdatera kvarandre på korleis livet ser ut nå, korleis me tenkjer og trur som det står i diktet. Og… det må vel innrømmast… stolt visa kvarandre bilete av barnebarn. Nå har me tre kvar, men om nokre månadar har ho igjen eit forsprang på meg.

Eg har oppdaga noko hemmeleg… Eldgamle damer og menn snakkar truleg sant når dei seier at inni seg er dei heilt like som når dei var tjue. Før trudde eg bare det var noko ein koketterte med, men nå når eg har passert 60 med ein viss margin, så kan eg fortelja yngre lesarar at eg på ingen måte har begynt å føla meg som ei litt gammal dame.

Av og til blir ein brutalt minna om livets gang gjennom bilete andre har fotografert, eller ved at selfiefunksjonen plutseleg er påkopla, utan at ein veit om det. Når ein ser seg i ein spegel får ein som oftast tid til å setja ansiktet i spegelmodus, og då er ikkje alderen spesielt synleg…

Etter veldig fine føremiddagstimar møtte eg Sunniva, Trygve og Tage på Tøyen og gjekk ein tur med dei. Etterpå åt eg og Sunniva Sushi i lag med Leif som dukka opp frå dagens besøk på pilgrimssenter og liknande. Tage sin nye genser, strikka i bilen i sommar passa perfekt.

Det er stas å få trilla han, bera han i beresele eller i armane, prata litt babyspråk og smila litt til kvarandre. Dei første fire månadane i livet går ein raskt fram i alder og visdom, sjølv om det må innrømmast at det framleis er ein ganske lang veg å gå framover.

Etter litt kaffi og bær plukka rett frå buskane borettslaget deira har bak huset, reiste me vidare til svoger Einar og svigerinne Astrid. Dei ser me heller ikkje ofte sidan me bur så langt vekke frå kvarandre, så det var fint å få nokre kveldstimar og ein kopp te saman.

I går regna det heftig store deler av dagen. I dag har det vore mykje betre ver. Den blågrøne regnkåpa mi kom aldri opp av nettet eg bar med meg. I morgon skal det bli endå betre trur eg. Det er ein dag som er så open at nesten kva som helst kan laga seg. Me har kjøpt oss vekesbillett med Oslo sporveier/Ruter, så den er det vel fornuftig å få brukt litt. Eg har veldig mykje eg har lyst til å gjera, så me får nesten bare sjå.

Heidi