Luke 6 desember

Dagen har vore fullpakka av innhald, og tempoet har vore ganske intenst. Eg jobbar med ei gruppe elevar som skal dramatisera Tolstoj si kjende historie om den gamle skomakaren på julegudstenesten i neste veke.

Av ulike grunnar har me ikkje øvd så mykje som eg helst ville ha gjort, men me satsar på at det skal gå bra likevel. I beste fall får me øvd ein god del i morgon og på måndag, sjølv om me er litt i manko på personale.

Minimalist blir eg visst aldri. Først slepar eg rundt med store koffertar og baggar fulle av kostyme og rekvisittar. Så tygg eg i meg litt mat sånn i farten før eg spring vidare for å finna tunge store nett med materiale til juleverkstad og rekk akkurat å setja fram litt demonstrasjonsmateriale før elevane ramlar inn

Etterpå venta kulturskulen med nye oppgåver og to timar med skapande skriving før eg hoppa over i ein kjole og vart henta med bil utanfor skuledøra og kjørd til den nydelege staden på biletet.

Guro hadde pynta så nydeleg til «juleforening», og eg måtte dela her kor fint det var. Me er ein gjeng med damer som har møttest omtrent ein gong i månaden dei siste 37 åra . Fire av dei kjenner eg frå vidaregåande skule, og då eg flytta heim til Bryne att fekk eg vera med i ei nokså nystarta syforening i lag med desse flotte damene.

Dette var ein god måte å landa ein intens dag på. Nydeleg mat, kloke damer og uendeleg mykje å le av, slik trivst eg med å ha det.

Nå må eg stupa i seng, for om seks timar er det på tide å stå opp igjen. Eg gler meg til å snart få nokre morgonar utan vekkjarklokke.

Heidi