16.mai

Slik såg det eine klasseromsvindauget vårt ut då me hadde pynta til 17.mai. Det ligg så pass høgt over gata at eg ikkje veit kor godt dei ser det frå utsida, men det vart då ganske koseleg.

Av og til blir ting annleis enn ein hadde trudd. I fjor gjekk jærbuen i 17.mai-tog i kuling og 14 varmegrader med ullundertøy under findress og bunad og for nokon sitt vedkomande strikkelue og vinterfrakk. Dei fleste av oss hadde opplevd alt slags 17.mai-ver, og priste oss likevel lukkelege for at det ikkje regna. Med den typen vind ville ikkje dei fine bunadsparaplyane hatt ein sjanse i havet til å halda oss tørre.

I år er det spådd sommartemperaturar som det ikkje er kvar sommar me er i nærleiken av å oppnå i det heile tatt. Nå er bekymringa korleis barn og vaksne skal halda ut å gå i bunad. Det blir alt for varmt. Heldigvis har Ingrid forsikra meg om at Iben skal ha bunaden på i barnetoget. Me får håpa at ho ikkje renn vekk, men eg må innrømma at det gleder meg litt at det heftige sømarbeidet i sist veke ikkje var heilt forgjeves. Men bare så det er sagt eg frydar meg over at veret skal bli over alle grenser varmt og fint.

I ettermiddag fekk me besøk av Henrik og Eva Mari som skal vera hos oss i pinsen og feira 17. mai både i Stavanger og litt på Bryne. Eg og Eva Mari reiste ut til Refsnesstranda i åttetida i kveld. Me hadde med oss jordbær og kald drikke. På stranda var det masse menneske som gjekk tur, spelte volleyball og bada. Det var mange fleire enn eg hadde trudd som våga seg ut i den rolege sjøen som eg reknar med må ha vore iskald, og mange av dei bada ganske lenge. Kven skulle trudd at slikt var mogleg på Jæren 16.mai? Me sette oss inntil ei sanddyne kledde i lette sommarklede og vart sitjande slik og prata og sjå ut over havet heilt til sola gjekk ned klokka tre minutt over ti. Då me køyrde heimover såg me den siste delen av ei stor appelsinfarga solskive søkkja ned i havet. Fargespelet var frå varmt blodappelsinraudt til kjøleg sjøgrønt og bjørkegrønt lenger ute i synsfeltet.

Vel heime att sette eg meg ned for å finpussa på den mykje omtalte 17. mai-talen, og nå trur eg han er nokonlunde klar. Dei andre har gått til ro for ein times tid saman, og snart blir det min tur og. Eg må bare få vaska håret og forsikra meg om at eg har skjebelege klær å ha på meg i morgon. Eg har trua på at det blir ein fin dag.

Heidi