19.mai

Eg trur dette biletet må vera 27 år gammalt. Det er frå Korsveifestilval i Seljord, der det er blitt litt småkjøleg i kveldinga. Sunniva har fått låna mor sin genser som fotsid kjole over den korte sommarkjolen sin, fordi ho begynte å frysa litt. Glade barn på Korsveifestival er eit veldig vakkert minne, og det er nesten ikkje til å fatta at så mange år har gått allereie.

Denne blide jenta fyller 31 år i dag, så eg bruker litt plass her og til å få gratulera henne. I fjor var ho heime med den vesle familien sin inkludert ein nyfødd liten gut og feira 30 årsdag med middag med storfamilien på Drivhuset. Det var kjempekoseleg. I år feirar dei i Oslo, og me feirar pinse her på Bryne. Av alle gode ting livet har gitt meg, er barna mine det aller finaste, og nå inkluderer eg barnebarn og i kategorien barn. Helst skulle eg hatt dei rundt meg kvar einaste dag, men eg innser at ein del av det å vera mor er å klara å gi slipp, – i alle fall litt… Gratulerer med dagen, fine Sunniva. Det er alltid godt å vera i lag med deg.

Her på Bryne har me og hatt ein dag med familie rundt oss. Vesle Hugo til Maren og Oscar har overnatta her i lag med besteforeldra sine. I dag hjalp han til med å baka kanelbollar, laga salat og vaska terrassen før foreldra skulle koma hit på kombinert henting og grillfest. Det blei veldig koseleg med årets første grillmiddag, Eva Mari sine gode salatar, kakerestar frå 17.mai, og den aller første rabarbragrøten denne sommaren. Rabarbra er sånn omtrent den ultimate sommarsmaken for meg. Rabarbra-suppe, -grøt og -pai høyrer med i oppskrifta på ein vellukka sommar. I barndomen fantest og varianten ange rabarbrastilkar dyppa i koppar fulle av sukker, helst sitjande på ei murtrapp under måltidet. Den slags har eg klart å slutta med, men det er ikkje mange dagane sidan eg såg små jenter i sommarkjolar gjera akkurat det same. Ein stor ekstrabonus med besøket i dag var Ludvig, Hugo sin lillebror på tre månadar som var hos oss for første gongen. eg fekk to rundar med å halda baby på fanget, snusa inn den gode babylukta, kjenna den vesle mjuke kroppen i armane mine og kommunisera med gurgling og smil. Gi meg eit nyfødd barn i armane, så er eg uskadeleggjort og tapt for denne verda i ganske lang tid.

Etter at to trøytte barn var pakka i bilen, reiste eg og Eva Mari ut til havet for å få oss ein kveldstur. Det er ubesekriveleg vakkert langs jærkysten nå. Det er markblomar i grøftekantane, viper, linerler, tjeld og terner og mange andre fuglar. Markene er blitt grøne, trea har fått sommarlauv, og kveldane er lange og lyse. Me køyrde til Refnsnes, men sette bilsnuten nordover med Borestranda som mål. Eva Mari hadde optimistisk pakka med seg badetøy, men vinden hadde snudd til det kjølegare slaget, så det frista ikkje med bading. Me hadde nok med å halda varmen slik at me skulle orka å vera ute lengst mogleg. Me fann oss ein litt skjerma plass på framsida av ei sanddyne med utsikt utover havet. Der la me oss ned og nytte lydane, luktene og synsinntrykka heilt til me vart så kalde at me måtte koma oss heim igjen. I fylgje Yr skal det framleis vera varmt og fint halvvegs ut i neste veke. Me takkar for alle dei vakre forsommardagane som blir oss forunte. Slikt ver opplever me ikkje kvart år.

Heidi