Onsdag

I dag blir det eit kort innlegg etter ein lang dag. På onsdagar varer arbeidsdagen min i nesten tolv timar, rett nok med ein liten innlagd matpause. Ofte går det endå ein time før eg kjem meg heim.

I dag sykla eg rett frå jobb til planleggingsmøte i sundagsskulen. Det har vore ein intens, men fin dag. Me jobbar med ei forestilling me skal ha rett etter leirskulen, så det er eit hurtigskapande prosjekt.

Det er kjekt å jobba saman med elevane om å få til ei forestilling, og fint å observera kor godt mange elevar trivst med denne måten å jobba på og kor seriøst dei tek det. Me har liksom noko «ekte» å jobba med, ikkje bare noko me gjer «på liksom» for å læra. «Kor tid er det vår tur til å øva, Heidi? «Nokre blir plukka ut for å øva teater, nokre øver på solosong, eller lagar dansar i friminutta. Det største ønsket for mange er å få ein større rolle, og det er eit luksusproblem.

Etter at eg fylde året har eg blitt feira dagleg med konfetti, ballongar, hjartevarmande kort med gode ord, godteri, konfekt, klemmar og små presangar. Eg har sagt til dei at det er heilt unødvendig, men må innrømma at det varmar med så mykje godleik og omsorg. Lærarlivet er intenst og krevande, men det er og ispedd utruleg mange sjelevarmande episodar.

Noko av det mindre sjarmerande er all teknologien som kan svikta. Det er slitsamt når du i full fart skal kopiera noko, og det plutseleg blir krevd ein brukernamn og eit passord du ikkje heilt klarer å finna ut av. Så blir det utallige mislykka forsøk, mail tul kommunen, nye mislykka forsøk, og så løysinga å senda over til nokon som kan kopiera ut frå sin konto, plutselege spørsmål om ei innlogging med googlepassord du ikkje er i stand til å hugsa kva er òg kopimaskinar med papirstopp. Elektriske tavler du ikkje får til å logga deg på er og ein klassikar.

Salig biskop Martin Lönnebo sa at han hadde bestemd seg for å vera glad for å stå i kø for då fekk han trent tålmodsmusklane sine. For nokre tålmodsmusklar ein burde ha etter nesten førti år i skulen med så mange eminente daglege treningsarenaer.

Heidi