Luke 4- 2024

I dag opnar eg luka inn til ein togtur på sørlandsbanen. Klokka eitt hekta eg med meg kofferten min, vottar, jakke, skjerf og lue og forlot skulen med kurs for jernbanestasjonen. Eg er aldri hundre prosent sikker på om eit tog dukkar opp før eg ser at det rullar inn på rett spor på perrongen, og det gjorde det i dag. Heilt rutemessig, som det heiter på togspråket.

Før sommarferien opparbeider eg meg to dagars avspasering som eg har ruga godt på fram til nå. Då eg bestemde meg for at ein fredeleg Oslo-tur måtte vera tingen i den travlaste førjulstida, framstod det heile som ein veldig god idé. Dei siste dagane har eg ikkje vore så sikker. Eg har hatt så mange ballar i lufta at det har vore reine balansekunsten å få kabalane til å gå opp, og i går var eg så trøytt at eg nesten ikkje visste korleis eg skulle orka å pakka kofferten. Men det fekk eg gjort, og i dag morges kjende eg meg klar. Vikaropplegg for juleverkstad er ferdigstild, eg har fått øvd med dei som skal opptre i kyrkja, og fått tømt keramikkomnen etter ein vellukka omgang med glasurbrenning. Eg har ikkje fått rydda verken arbeidsbordet på jobb eller arbeidsrommet heime, så der kan alle sjå spor etter ein travel og lettare kaotisk person med mange merkelege prosjekt på gang.

Eg las på Go-ahead si side at vognene i eit togsett var ute av drift slik at ein måtte belage seg på å reise med lokaltog vogner utan toalett eller kafeteria vogn. I dag kunne dei informera om at vognene var på plass og at toget gjekk som vanleg. Av og til må ein ha flaks.

Nå sit eg i nemnde kafevogn og nyt ein kopp togkaffi i pappkopp med lok. Ein kunde seier » Æ ska bestill ein porsjon kjøttkaka i brun saus, fantasien strækk sæ ikkje lenger». Den blide sørlandske togvertinna svarer «Men det æ jo det beste i værden!». Kunden svarer «Ja, ikke saint…» Førebileteleg positivisme frå begge partar. Eg blir rett og slett i litt godt humør av vinklinga på handelen.

I kveld blir eg henta på Lysaker stasjon av Eva Mari, som eg gleder meg til å treffa. Så gleder eg meg til å møta Sunniva, Trygve, Halvard og vesle Tage. Før eg kjem så langt har eg to romaner å dukka ned i. Kanskje får eg skrive litt og?

Klokka er ti over tre, og det skumrar alt der ute. Eg høyrer til dei av oss som liker desember mørket. Det er noko koseleg med mørke morgonar og mørke ettermiddagar. Det er fint å tenna levande lys og nyta dei lange kveldane og dei lange morgonane.

Eg kjenner mens eg skriv at eg har konvertert tilbake og kome fram til at ei reise i adventstida er gode greier. Dei andre klarer nok både å halda fortet og passa på at jula er i gang til eg kjem heim igjen. Det einaste eg kanskje kunne ønska meg nå var eit strikketøy, men det kan det henda at det går an å gjera noko med.

Heidi