Fredag i Taizé

Som det ofte er på reise, går dagane fortare og fortare. Tema for dagen var liding og det å handtera ei verd med så mykje vanskeleg. Korleis skal me med Guds hjelp klara å halda håpet oppe?

I tillegg til bibeltekstgjennomgåing, diskusjon i smågrupper og dei tre bønnetidene i kyrkja, var alle oppfordra til å bruka tid aleine og ha ein time i taushet for å tenkja. Eg sette meg i landsbykyrkja for å skriva litt i stilla. Det var det to andre og som gjorde. Når det sit tre personar saman heilt stille i ei lita gammal steinkyrkje er det utruleg kor mykje lyd heilt rolege ting lagar. Å mista ein kulepenn på golvet er eit skikkeleg smell, og det å ta på seg ein regnjakke bråkar så mykje at ein helst burde gjort det ute. Lunsjen i dag var og eit måltid i stille der det ikkje var lov å snakka saman.

Etter mat gjekk dei fleste i samtalegruppa mi ein spasertur til nabolandsbyen. Der var det marknad med sal av grønsaker, heimebakte brød, honning, franske oster, vin og ein lokal variant av fish and chips…

Det var ein veldig triveleg tur, og veldig fint å ha ein slik aktivitet saman og. Det er litt synd å reisa frå alle desse menneska ein begynner å bli ganske godt kjend med

l kveld begynte kveldsbøna i kyrkja med ein halvtimes stille bøn om fred i verda, og spesielt for befolkninga i Ukraina, Gaza og Myanmar. Det kjendest som ein fin ting å få vera ein del av.

Heidi