Alle gode krefter

i dag har gått til teaterrelatert aktivitet. Dagen starta med sminking av unge skodespelarar, og så hadde me to skuleforestillingar. Det gjekk rett og slett bra. Alle småtinga som ikkje fungerte optimalt i går gjekk det stort sett bra med i dag. Og det kjendest veldig godt…
Det er alltid fint når me har lagt mykje arbeid ned i noko at både barn og vaksne kan gå ut av prosjektet med relativt rak rygg…

Etter ryddinga var det to dramaklassar, og sidan me nærmar oss forestillingar der og så utvida me frå to timar til fire timars øving. Så slik kjennest det å jobba med teater på heiltid. Det er intenst og fint, men eg held likevel ein knapp på å veksla mellom å vera vanleg lærar og dramalærar. Utfordringa blir å la det bli hundre prosent til saman når ein har to arbeidsplasser, ikkje hundre og femti prosent… Grensesetjaren det er meg.

Mot slutten av dramaøvinga var eg så sliten av teater at eg sprang til næraste butikk og kjøpte is til alle saman. Så viste det seg at opptil fleire av elevane ikkje likte kroneis med sjokolade. Heldigvis hadde eg kjøpt eple og, og dei fekk bein å gå på.

Ungdomsstykket vårt skal starta med at ei jente sit aleine i gymgarderoben og les høgt: “Ja vist gör det ont när knoppar brister.” Eg trur det skal bli fint, men det er vanskeleg for elevane å lesa svensk. Eg trur det blir fint å lesa “svensk på norsk”, men ungdomane meiner at det helst burde lesast med svensk intonasjon. Problemet vårt er at det å lesa flytande svensk har me ikkje sjanse til å få til på ein truverdig måte. Me får sjå…

Veret har vore heilt nydeleg ute, sjølv har eg stort sett vore inne, men eit par pausar i sola har det blitt.

Heidi