Å sjå-ser-såg-har sett…

Det har eg gjort i dag. Min venn optikaren ringde at nå var solbrillene mine klar. Det var reine openbaringa å få dei på. Plutseleg såg eg alt så skarpt, – fargar, konturar og detaljar. Eg innsåg rett og slett at synet har vore nokså halvgodt i det siste. Eg gjenopplevde korleis det var då eg i 17 årsalderen innsåg det eg lenge hadde visst, eg trong briller. Det var lenge sidan eg hadde kunna lesa kva som stod på tavla frå plassen min nest bakerst i klasseromet.

“To see or to be seen, thats the question…” Hadde eg som mantra for meg sjølv, ein dag landa eg på “to see,” og oppdaga korleis verda eigentleg såg ut… Optikarvennen min sende meg ut i byen i ein halvtimes tid med solbriller på nasen, i mellomtida skulle han fiksa nytt glas i den gamle brilleinnfatninga. Fornøgd gjekk eg ned for å visa meg for Ingrid som var på jobb.

“Kva i all verda er det du har på deg?” spurde ho. Ho trudde i det lengste at det var briller eg hadde teke på meg frå stativet i butikken bare for å tulla med henne. Men då ho fekk prøva dei og innsåg at det var glas med – 2.75 på begge auga, kapitulerte ho og sa at dei var kanskje ikkje så verst likevel…

På veg opp rullefortauet til 2. etasje i kjøpesenteret såg eg Sunniva. Eg var riktig imponert over på kor lang avstand eg kunne sjå ho. Eg såg tidleg at ho sperra opp auga over synet av meg med mørke briller. “Kva i all verda er det du har på deg?” spurde ho lattermildt. Eg såg på heile henne at det ikkje passa spesielt godt viss eg stoppa opp særleg lenge for å snakka med henne, venninnene og dei to gutane dei akkurat stod og snakka med…

Eg unskyldte døtrene mine med at dei aldri har sett mor si med solbriller før… Det er sikkert uvant…

Så var det henting av nye briller, og eg ser utruleg godt. Eg kom frå heile pakka med ei rekning på 1300 kr, det var verkeleg verd kvart øre. Vel ute av butikken såg eg Jens Erland på den andre sida av gata. Eg kunne ikkje dy meg for å ropa til han: “Eg ser deg sjølv om du er på den andre sida av gata, for nå har eg fått nye briller, og då ser eg alt…”

Ingrid og eg starta dagen med ein spasertur langs stranda. Havet som var mørkt flaskegrønt for to veker sidan, var krystallklart i dag. Vatnet var bortimot behageleg på temperaturen, og medan me var der trakk badegjestene langsomt ned på stranda med solstolar, badehandkle, spann og spader. Me snudde då me oppdaga at me hadde kome til naturiststranda. Me hadde ein liten diskusjon på kva som er naturleg og ikkje, og Ingrid er rimeleg klar på at ho ikkje kan forstå at nokon synest det er eit problem å bruka badedrakt.

Folk oppfører seg merkeleg i varmen. Ein godt vaksen mann, som ingen av oss kjende, gjekk rett mot Ingrid. Då han var ein meter frå henne, løfta han armane sine og ropte BØH! Hendinga gjorde meg rett og slett i godt humør, eg har smilt av det resten av dagen…

Odd Christian har framleis besøk av Marianne. I dag har dei vore ein heil gjeng og leigd dykkarutstyr og dykka i sjøen. Dei hadde teke dykkarsertifikat på folkehøgskulen. Eg må innrømma at eg var letta då eg fekk melding frå Odd Christian om at han var vel på land att… Då dei kom heim fekk eg henne nesten til å seia at det var fine solbriller eg hadde kjøpt. Då Odd Christian sa at dei var litt små, sa ho at dei dekte jo auga mine heilt fint…

Veret er nydeleg. Me har ete Chicken Tandoori på verandaen. Eg har framleis litt att med tanke på førebuingane til Solgården, men det går framover.

Heidi