Av alle merkelege naturfenomen

eg nokon gong har sett, må toreveret i gårkveld vera det aller raraste… Sånn ca klokka ti på ti såg me noko merkeleg lysskimmer på himmelen. Kort tid etter vart himmelen flerra opp av lyn. Me såg opptil fleire lyn samtidig, det lynte og det lynte. Det rare var at det var heilt lydlaust, noko som vel må bety at det var veldig langt borte. Det var som å sjå på eit stort fyrverkeri, det var ingen pausar mellom lyna. Slik stod det på med lydlaus nonstop lyning i sikkert ein halv time. Folk samla seg ute på pynten, såg på, snakka, fotograferte og filma. Nokre av ungane vart litt redde, og eg trur nokon av dei vaksne vart litt urolege og. Kva i all verda var dette for noko…

Sunniva og Irene søkte tilflukt inne hos oss medan Halvard syntest det var spennande å vera ute. Etter litt meir enn ein halv time begynte det å tordna og, og det kjendest litt meir trygt og kjent. Det braka som om me vart bomba, og så opna alle sluser seg, og regnet fossa ned.

Nå skal me på marknad i byen. Eg brukte mest ein halvtime på å koma inn på nettet, så nå drukna alt eg hadde tenkt å fortelja i beretninga om tidenes torever…

Eg kjem mannsterkt tilbake, for å sitera ein lokal forfattar der eg bur.

Heidi