Ære til all god vilje.

I dag kom Sunniva opp til eksamen i norsk muntleg. I utgangspunktet var ho glad for det, for ho er flink i norsk og har gode karakterer i faget.

Då eg kom heim var ho nokså fortvila, for oppgåva var vid og uhandterleg. Ville moderne tider seia dei siste tiåra? Det trudde ho først, men i følge norskboka var “moderne tider” frå 1900 og fram til andre verdskrigen. Læraren hadde viss sagt noko om dei siste 50-60 åra, så her var det vær så god å bli forvirra, – og det var ho… På torsdag skal ho bruka 20 minutt på å overbevisa sensor og eksaminator om sine refleksjonar i emnet.

Nå er ho mykje rolegare og ved godt mot. Me har sett på det saman, og nå er både Henrik Ibsen, Edvard Munch, Amalie Schram og Jan Eggum fletta inn i oppgåva. I tillegg viser ho filmsnuttar frå YouTube med Charlie Chaplin og reklame for telenor. Får håpa ho får det til å bera seg. Dei har lov til å få hjelp, men kunsten er å hjelpa akkurat passe mykje, for det vil truleg avslørast nokså fort viss det ikkje er deira eigne tankar og refleksjonar som kjem fram.

Ingrid har site i kjellarleiligheita si og malt havhestar i dag. Tante Eva Mari har ønska seg eit havhestmaleri, og nå ser det ut til å ordna seg.

Sjølv har eg mekka på skrivekursboka via telefon. Ho ser fin ut, men stadig oppdagar eg småting me har oversett, eit manglande komma, eit bilete som står feilplassert… Eg gløymer alltid kor mykje arbeid det ligg i å ferdigstilla eit produkt.

Torun feirar sølvbryllaup i dag. All ære til henne og Torbjørn. For 25 år sidan var eg forlovar. Me sneik oss til
å gå polonese, sjølv om det var forbode å dansa i bryllaupslokalet. Noko av det eg hugsar best frå heile bryllaupet er ansiktsuttrykket på svigerfaren hennar då han gjekk polonese… Og lausriven bruddstykke frå bryllaupssongane. Ting med rim og rytme i klistrar seg til hjernen min. Ho bur for langt borte til at eg kunne gratulera med blomar på døra, men ein telefonsamtale kosta me på oss… Og etterpå gjekk det opp for meg at eg har vore gift med kjærasten min i nokså nøyaktig halve livet mitt.

Nå er det bare åtte skuledagar att før sommarferien. Eg synest me held dampen godt oppe. Det har ikkje vore så veldig mange veldig varme dagar, så me har unngått å ta mental ferie på grunn av sommarkjenningar.

Og eit og anna står det sanneleg att å gjera før eg tuslar heim og tek ferie…

Heidi