Vaskefiller og golvklutar.

Eg er dessverre ikkje av dei som har gjort det til ein vitenskap å ha det perfekte arsenalet av microfiberklutar og smarte moppar. Eller for å vera ærleg, eg har då handla inn litt av kvart, men har aldri fått hundre prosent dreisen på å bruka det. Eg fann ein besnærande lapp i postkassen i går frå Monika og Ewas vaskenbyrå. Dei reklamerer med «Fornuftige prisar og Bra kvalitet», men ikkje eg eingong kan forsvara å ha profesjonell vaskehjelp når eg har eit friår til å skriva. I dag var eg tidleg oppe for å vaska hus, og har nå kome til romet «stova». For å passa på at eg får skrive litt i dag og, må eg bare fanga ein tekst i svevet før eg går i gang…

Støvsugaren

og heile hans hær

står klare i kroken til dyst.

Eg ber om nåde,

men har eg vel sluppe unnna lenge nok.

Ein sniggel har budd på utsida av vindaugsglaset

mitt i lange tider,

kan eg nekta han biotopen nå i september?

Avisene leitar seg veg mot taket

frå stabelen ved peisen.

Det er på tide nå,

seier eg strengt til meg sjølv

og legg ein plan

for å finna gode heimar til

uidentifiserbare objekt

som har budd i stova mi kenge nok nå.

Parkeringsplassen oppå peisen ropar på meg,

og korfor ein tom kaffikopp

og smiler hånleg

borte ved fjernsynet?

Ashes to ashes and dust to dust.

Det må vera støvets år i år

det er då ikkje lenge sidan det sist var borte.det

Nå gjeld det å ha tunga rett i munnen

og ikkje sleppa ho ut til høgre eller venstre

Det gjeld å halda kroppen sin på sporet

på sporet av den tappte tid

som eg på ta att seinare

når fingrar og forstand

heller vil gjera andre viktige ting

og det er inga trøyst

at det framleis er koseleg der inne i halvmørket,

Snart kjem kanskje den store

systemibokhylledagen,

dersom han då ikkje er her allereie

slikt er vanskeleg å halda styr på.

Det kan jo vera eig finn ein skatt

under ei av sofaputene,

der har eg funne både klokker og tikroningar

så kom ikkje her.

Blomane på verandaen

burde vore i vase

før frosten tek dei,

og har eg noko eg kan moppa taket med?

Det er jo faktisk slikdet

at ein for alt i verda ikkje må

vaska vindu i solskin

bortimot dårleg gjort

om eg skal konkurrera med sola.

Her står eg

bunden på hender og føter med

vaskefiller og golvkluter

og kven veit om ikkje

inspirasjonens høgengel

skulle spasera forbi skrivestova.

Det er nok best å skriva dikt om støvsuging

før eg viar livet mitt til aktiviteten.

I fall fascinasjonen

eller microfiberklutane

skulle halda meg så fast

at eg aldri meir kjem laus…

Heidi