Men framleis er nåtida

Nåtida på kjøkkenet,

alle dei arva skålene

på kjøkkenbenken

svigermorskåler som framleis ikkje

har fått skap eller hyller å bu i,

dei visnande påskeliljene

på kjøkkenbordet,

påskeduken etter svigermor,

ei gryte med grøne erter på kok.

Dampen med ange som tek meg tilbake,

eit streif av barndom og sundagsmiddag,

av barnet eg eingong var.

Strekken i ryggen frå sist måndag,

ei framleis framand smerte,

ei kjenning av noko

som kanskje skal koma,

av henne eg kanskje

ein gong skal bli.

Men framleis

gøymer eg

påskeegg i papp

til vaksne barn og hundar

bak sofaputene mine.

Framleis er framtida

noko eg ikkje har møtt.

Eg vaskar ei gryte,

og tenner eit lys.

Eg opnar hendene og hjartet

og  plutseleg gjer eg det same

som i den gamle songen

surrender all.

Heidi