Tilbake på sporet

Nå er det ikkje jul lenger, bare januar. Og januar er på mange måtar ein fin månad, ein blå månad om ein skal tru dette biletet. I dag plaskregna det, og nokre av elevane kom til skulen med regnklede som det verkeleg rant regn av etter at dei var komne inn. Elevane starta jo før helga og var i gang allereie, men for fredagsfrie meg var det første dagen etter ferien. Og som alltid så konstaterte eg at det i grunnen var ganske triveleg å vera i gang att. Det kostar bare litt å gje slepp på dei lange morgonane, på ferien og på jula. I dag kjøpte eg meg nytt strikketøy, det har eg gleda meg til å setja i gang med. I ettermiddag/kveld har eg rydda julepynt så nå er nesten alt saman borte. Bare stjernene skal få henga att ei vekes tid og lysa til det blir litt lysare ute, trur eg i alle fall. Det vart betre plass på kjøkkenbenken og mykje betre plass i stova, men eg kjende, utruleg nok, at eg gleda meg til neste gong eg skal finna fram julepynten om sånn bortimot eit år…

Til i morgon skal eg øva inn Leo Tolstoj sin historie om den gamle skomakaren, og fortelja for første klasse. Eg trur eg kan han ganske godt allereie, så eg må bare finpussa litt. Sidene i kalenderen min, som har vore velsigna ledige i månadane framover begynner å fyllast opp. Nå går vegen vidare, og det har vore godt å ha ein pustepuse. Sist var dagens lyrikar ei dame på syttifem år. I dag gir eg ordet til ein mann på tjueein år. Det vil seia at Nicolaj Frobenius var bare tjueein år då han gav ut boka «Virvl» , som er dagens bok frå hylla mi. I det verkelege kronologiske livet er han bare fire år yngre enn meg…

jeg og eplene våkner tidlig om morgenen

om morgenen ligger eplene i vinduskarmen og venter på meg
lyset utenifra får dem til å skinne akkurat som eplene ligger
og smiler og koser seg jeg setter meg på en stol
foran vinduet og legger kinnet mot eplene
de er glatte og varme i skallet jeg legger leppene mot
ett av de guleste eplene   akkurat når jeg skal til
å bite treffer lyset utenifra meg i ansiktet
akkurat som de treffer eplene

***

ballettpiken krysser gata
og kommer inn i meg med sine
store gulbrune øyne
det skinner av sølv i asfalten
og sollyset reiser seg i meg
hvem er det som går ved din side
som smetter rundt gatehjørner
når jeg bøyer meg fram for å se

Nikolaj Frobenius

Til jul fekk eg ei svensk bønnebok i posten frå ei venninne, «Drottning Silvias bønbok». Eg har henne liggjande på skrivebordet mitt. Eg kostar på oss ei bøn og, sidan dette vart eit relativt kort innlegg. Denne bøna om bøn, dannar prologen for resten av boka:

***

Låt bönen sjunga som vind om dagen,
låt bönen brusa som hav om natten
och bära världen til Gud.

***

Vakkert!

Synest

Heidi