Du går i fare hvor du går

står det i salmen… I går, på fredag den trettande, hadde alt ein lukkeleg ende, og dei to flyturane eg hadde grudd meg til sidan eg har litt flyskrekk, var rett og slett koselege. Så når ein minst ventar det… Eg står på badet på vårt hyperfancy, men litt slitte hotell, og anar fred og ingen fare når noko tungt streifer skuldera og brystet mitt. Så eit gedigent brak… Ei veldig stor keramisk veggflis har løsna frå øverst under taket og fale ned. Eg var ca fem cm frå å få ho i hovudet…

Eg slapp unna med å få skrapt litt hud frå handa og ankelen. Kanskje eit teikn på at det ikkje er grunn til å ha flyskrekk… Av og til føler eg meg rett og slett beskytta…

Og var dette verd eit eige blogginnlegg? Eg måtte bare dela lettelsen. Etterpå sette eg meg ned og lo. Det gjer eg alltid når eg har stokke skikkeleg. Det føltest ustyrteleg komisk at eg i verste fall kunne døydd av å få ei veggflis i hovudet ti minutt etter at eg hadde skrive at eg var spent på kva dagen ville bringa…

Nå sit me i den svært fancy spisesalen og et frokost. På nabobordet sit det ei dame og et eit stort jordbær med kniv og gaffel. Ha ein fin dag.

Ha ein fin dag 🙂