27.mai

Eg starta dagen i dag og med å lesa ei bok, bare fordi eg kunne. Eg las «Uro i koronaen sin tid» av Bent Høie. Det er allereie merkeleg å tenkja tilbake på den lange tida me var inne i koronabobla. Tenk at det verkeleg var slik me hadde det nokså nyleg… Og tenk at me tilsynelatande er trygt ute på den andre sida og lever omtrent som før. Heile perioden med nedstengning og frykt for. Smitte virkar nesten litt uverkeleg. Det første me gjorde om morgonen var å sjekka smittetal, og me sat benka som barn framfor barne-tv når Hans, Erna, Espen og Camilla dukka opp på sine hyppige seansar for å opplysa, trøysta og fortelja oss kva som var lov og ikkje lov denne veka.

Som biletet viser, så brukte me deler av dagen ute i det grøne. Me hadde til og med med oss ryggsekk med kaffi, knekkebrød og eit par melkesjokoladebitar, og hadde heilt bokstaveleg talt lunsj ute. Sjølv om me har begynt å lengta etter varmare dagar, så tyder mykje anna på at det nok blir sommar i år og. Grønfargane er akkurat så hypnotisk vibrerande som dei bare er på skkurat denne årstida seint i mai. Skogstjerner, gauksyre, lupiner og mykje anna set og farge på naturen, fuglane syng, og humlene er på plass.

Vel heime i stova skrudde me på varmeovnar og varmepumpe før eg pakka meg inn i eit teppe og fann fram strikketøyet. Eg har ikkje hatt tid til strikking på fleire veker, så det kjennest nesten luksuriøst.

For første gong henta me med oss sushi frå den nye restauranten i Jernbanegata. Det smakte veldig godt.

Og viss nokon skulle lura: Eg har imgen sponsoravtalar med sushibransjen eller bokbransjen…

Heidi