Luke 11 – 2024

Eg vaknar til ein dag eg veit kjem til å bli travel, har vekkjarklokka på litt tidlegare enn vanleg, for i går kveld var det glatte vegar og eg visste at sykkelføret hang i ein tynn tråd. Eg tenner to lilla adventslys på bordet og tenkjer at den adventsstaken burde eg pensjonera, for det er ikkje mogleg å få lysa til å stå beint i han. Levande lys er nå fint uansett.

Me lyttar til Anne Kristin og Sven sin morgonandakt, det er.den måten me likar best å gå inn i ein ny dag på. Eg skjer surdeigsbrød til niste og unnar meg julebrunost på toppen. Leif tilbyr seg å kjøra meg sidan det er glatt, velsigna vere han. Sms etterpå: Ligg det ein purpurfarga pelskanta kongekappe igjen i bilen? Svaret er nei, dessverre, kappen dukkar opp i mitt eige rot.

Adventssamling i nesten mørkt klasserom. Ein time seinare i veg til kyrkja med 20 elevar for å øva i lag med organisten. Kamelen manglar ein fot så han må ha joggebuksebein i staden. Kamelen, og kongane trener på å knela framfor stallen. Little drummer boy smiler sjarmerande medan han spelar og har heile kontrollen. Etter to timar er det opp til skulen att for kor og arbeidsplan.

Så er det neste skuleslag. Me tenner stearinlys og skriv julehistoriar. Vel heime må eg få avtalt dei siste utviklingssamtalane. Innimellom rekk eg å tenkja at desse skuledagane rett før jul, dei er i grunnen dei aller beste… Og me kjenner at me skal trenga juleferien når han kjem…

Heidi