Eit heilag rom.

Eg fekk møta henne då ho var bare litt over eit døgn gammal. Ho hadde eit bittelite ansikt med blåsvarte auger og kastanjefarga hårfjoner på det runde vesle hovudet. Munnen var ein rosenknopp, og øyrene var forsiktig spissa på alvevis.

Eg fekk henne i armane mine, innetylla i eit kvitt heimestrikka ullteppe. Ho sov, men i draumen bevega ho leppene og sugde litt i lause lufta. Hendene var bittesmå med lange smale fingrar. Eg måtte snusa litt forsiktig i håret hennar, og lirka peikefingaren min inn i handflata hennar bare for å kjenna at ho greip tak.

Romet var fylt av stolte besteforeldre nyfødd jente, ei mor som nettopp hadde gitt liv til eit barn og ein heilt ny far. Ingenting kan gje eit rom ein slik atmosfære av noko heilag som eit heilt nyfødd barn. I dag har eg vore i eit heilag rom, og kroppen min hugsa plutseleg heilt fysisk korleis det var å ha eit heilt nytt menneske å gje mjølk og varme til.

Heldige meg som fekk oppleva dette ein heilt vanleg måndag i oktober. Velkomen til livet vesle Hedvig. Måtte alt godt skje deg.

Heidi