Sjøkreps med chili og vanilje.

På lørdag starta me grytidleg for å kunna kjøra her i frå klokka åtte, det klarte me akkurat. Etter to ferger og forsering av nydeleg kystlandskap i august, fann me fram til galleriet på Alvøen i Bergen på minuttet klokka to, akkurat som invitasjonen tilsa.

Det var mange år sidan eg hadde sett Bodil. Eg rakk akkurat å få ein klem før ho skulle presentera utstillinga si. Akrylfargar på plexiglas gav ei spesiell virkning, ei slags vidareføring av fotografi. I det andre romet stilde ho ut akvarellar: ansikt og fragment av ansikt. Eg kjøpte eit av dei, og gler meg til å henga det opp. I hagen utanfor utstillingslokalet vart det servert kvitvin, kaker og kaffi. Eg møtte menneske som eg hadde gløymt at eg hugsa.

I hagen utanfor det store gamle huset deira var det ripsbuskar og blomar. Etterkvart som folk kom fekk dei forretten rett i handa. Sjøkreps med chili og vanilje, brød og kryddersmør.

Inne i stova var det konsert. Ein musikar spelte trekkspel og song til. Folk sette seg i stolane og på golvet.

I hagehuset var det dekt til sekstiseks personar i alle aldrar. Det var ei fargerik forsamling. Dei første kjærleikshistoriane vart serverte med rugbrød, kryddersmør, oliven og kvitløk.

Så kom det fleire talar, yoghurtmarinerte lammekoteletter med ost, tomat og bringebærsaus. Syster og bror til brudgommen, i lag med svoger, x-svigerinne og den nye sambuaren til sistnemnde og song Sønnavindsvalsen for brura. Dei reiste seg opp der dei sat og stod rundt omkring i lokalet og song. Ungane haldt vakre talar for foreldra sine, og til dessert var det heimelaga is med bær.

Eg hadde ein kjempesjarmerande bordkavaler med røde bukser som var journalist i NRK. Han lærte meg korleis ein lagar gravlaks. Kanskje eg prøver det ut ein dag?

Grillane vart fylde med ved og laga om til små bål. Augustnatta var mildare enn på lenge, og inviterte til å sitja ute. Nå er me i den fasen av sommaren som byr på mørke netter. Inne i huset var det kaffi, kaker og barservering og det vart dansa i stova halve natta. Folk var glade.

Litt over to leitta me oss vegen fram til det vesle pensjonatet der me skulle overnatta. Eg vurderte å gå utan sko, fordi dei hadde begynt å klemma litt utpå natta, men eg kom meg då fram med skorne på.

Neste dag var det frokost i det store kjøkkenet til vertskapet rundt to store gamle trebord med kaffi og nyoppvarma brød. Loff og rugbrød, smør og ost og salami.
Det brant i peisen medan folk kom og gjekk, og alt var så fint.

Seinare på dagen fekk me levert flyttelasset til Odd Christian, og me tok han og kompisen hans med oss ut og åt middag, før me måtte leggja ut på dei seks timane med heimreise, som me klarte å gjera unna på fem timar denne gongen. Eg sat og glippa med augene og spelte Gåte på cd-spelaren medan kjærasten min kjørte bilen.

Vel heime kom Halvard med litt nervøs stemme og ville visa meg noko ute på romet… Denne gongen var det ei såra flaggermus… Ho låg i ei skoøskje med ei rift i venga… Halvard forer henne med vatn, mark og honning, men han hadde lese at flaggermusungar kunne overleva dersom dei fekk geitemjølk spruta inn i munnen gjennom ei sprøyte.

Eg kan ikkje seiast å vera spesielt begeistra for den nye pleiepasienten, men klarer ikkje å motstå Halvard sine tynne bøner om i det minste å gje ho ein sjanse til å overleva. Eg har sagt at eg ikkje trur den sjansen er til stades i det heile tatt…

Men i dag har eg begynt på jobb. Lærarane på trinnet har sitte saman for å planlegga den første veka. Eg veit frå før kor hektisk oppstarten er… Men nå er me i gang og skal halda fram i morgon…

Heidi