Glad, letta og trøytt…

Men trøytt på ein annan måte enn i går og kvelden før.
Nå er premieren og andre forestilling av “Snedronningen” overstått. Eg er fornøgd og synest at elevane våre gjorde ein kjempeinnsats. I dei beste partia smelta skodespelarar, historie og scenebilete saman og vart til ein slags magi.

Det er dei magiske augneblinka ein håpar på når ein arbeider hardt med eit stykke i lange tider, så blir stykket fødd og alt er over. Det er som ei døgnflue som har vore puppe heile vinteren. I beste fall får ho fint ver denne eine, bestemte dagen ho har livets gave…

Nå har eg laga målprøve til i morgon, men andre enn meg skal gjennomføra han. Eg skal bare besørga teater heile dagen, og når kostyma er tekne av for siste gongen, og me har rydda dei vekk, skal eg møta Tove. -Og så skal eg sova. Lenge, har eg tenkt…

Heidi