Junikveld…

Mai har forlete oss og slept juni til. Eg har fullført prosjektet eg har hatt i mange år om å skriva ein tekst kvar dag i mai, men eg klarer ikkje la vera å skriva litt i dag og.

Me helsa den første junidagen velkomen på ein verdig måte. Me stod tidleg opp, og klokka sju var me klare for “operasjon-henta-eldsteguten-heim- Bergen.”
Dette må vera den finaste av alle årstider, spesielt når sola skin frå klar himmel allereie tidleg på morgonen. Sjølv om me bomma på ferga, og måtte venta i femti minutt før ho kom, så var morgonlyset verd ein tidleg oppstandelse. Eg kjøpte meg eit plastkrus med tomatsuppe på ein automat ved ferjeleiet, la meg på magen på ein solvarm benk i lag med magasinet “Strek” og brukte den gratis timen på å prøva å setja meg inn i tankane i den nyaste boka til Magnus Malm.

Sjøen var spegelblank, og me sat ute på dekk i lag med spanske turistar som verkeleg lovpriste den norske naturen. På slike dagar kan ein verkeleg lura på kva som får oss til å reisa på ferie når paradiset finst her heime.
Ryfylkeøyane ein solblank junimorgon er så vakre at ein kunne vera frista til å ta til tårene, – og så gløymer ein kor surt og blåsande og kaldt det kan vera her resten av året, og om sommaren med…

Odd Christian kom og møtte oss etter at me hadde klart å rota oss litt vekk i nabolaget hans. Så kom den store oppgåva å få tinga hans inn i bilen. Til slutt vart det odelsguten som fekk dirigera, for me fann ut at han var den mest strategiske bilpakkaren. Sjølv meinte han at alle timane han hadde brukt på å spela tetris kunne forsvarast som vel anvent tid…

Bare det store skrivebordet me eingong kjøpte til han på Ikea, hadde me ikkje sjanse til å få med oss. Det var ikkje lett å få tak i Fretexfolk heller på 2.pinsedag. Det enda med at han og guten han har delt leiligheit med monterte det på ny, og håpa at husvertinna ville akseptera det som eit tilskudd til den delvis møblerte leiligheita. Ho var ikkje til å få tak på på telefon, men ho får heller ringa oss dersom det er eit problem.

Eg reiste heim med 12 glas, ei veske og ei dyne i fanget, og Odd Christian var omtrent begravd av gjenstandar. Senga og den store Afika- ryggsekken min tok me på taket i lag med bokhylla, og kryssa alle fingrar for at det heile skulle bli liggjande der til me kom heim… Det gjorde det…

Nå i kveld har eg halde fram med det veldig lystbetonte, men ganske store arbeidet å tilretteleggja delar av “Haugtussa” av Arne Garborg til bruk i sjetteklasse.
Eg sluttar av frå i kveld med nokre utruleg vakre linjer derifrå med temaet somma-regn:

Sunnan- regn,
sumar- regn
droplar lint frå lettslørd himmel
svalar sælt den heite lufta
doggar mjukt dei brende bakkar
drys og droplar godt og lenge
lækjar jorda, laugar våren,
held så etter velgjort arbeid
mildt og roleg opp mot kvelden.
Og det opnar seg og andar
blom og blad og alt som lever,
stylk og strå og friske lyngtopp
pors og brisk og beiske triblad,
andar ut si varme sæle,
i dei tusen, tusen angar,
til som balsam lufta fløymer.

Arne Garborg.

Heidi