Luke 21 2013

I går vart me ein heil gjeng som venta på Sola for å ta i mot Sunniva med norske flagg og norsk melkesjokolade. Gjengen til venstre med lange nisseluer ventar på å ta i mot ein annan person. Ei flyvertinne lurte på kva det var for folkesammenstimling og spurte kven me venta på. «Sunniva Harboe,» svarte Irene entusiastisk, og flyvertinna måtte jo lura på kva denne personen var berømt for. Det tok lang tid før ho fekk bagasjen sin og kom inn i ventehallen med bagasjen sin, stuptrøytt etter 30 timar på reise. Ikkje rart at ho nesten tok til tårene då ho såg den overentusiastiske velkomstkomiteen.

Her er ho på plass, og det er kjempekoseleg å ha ho heime, i dag har me vore på mølla på julemarknad for Idas hjelpefond. Derifrå tok me med oss Ingrid, Elisa og Vilde, som og er heime på ferie og foreldra deira og åt lunsj saman på kjøkket. I kveld har me samla alle ungane, inkludert Oscar til nachos og feiring av Sunniva sin heimkomst.

Det er kjempekoseleg å ha alle heime. Nå gjenstår bare siste innspurt, og så ligg alt an til ei roleg jul med familien. Det gleder me oss til. I dag er det ein spesiell dag på ein annan måte og, det er akkurat eit år sidan svigerfar si bisetjing, forøvrig den dagen verda var spådd å skulla gå under. Dagen etter kjørde me heim på glatte og i snøføyke. Det vart ei spesiell jul i fjor. I år er det godt at «alt er som vanleg». Det er spådd full storm i morgon, så det er godt me skal halda oss på vestsida av fjella.

Heidi