Nidaros pilegrimsgård

Du all verda så mange timar ein dag har om ein bare kjem seg opp. I dag var det oppstandelse klokka ti på halv fem før Sunniva kjørde oss til flyet. Flyturar er ikkje det kjekkaste eg veit, men me kom oss veldig trygt og greitt fram. Me gjekk av flybussen like ved Nidarosdomen, og fann vegen til Pilegrimsgarden.

Eg sit nå på eit relativt enkelt rom med tre oppredde senger og ikkje så mykje anna. Eg har utsikt til kyrkjegarden med steinkrossar og smijernsinnramma graver, og på den andre sida av gravfeltet, kanskje hundre meter unna ser eg Nidarosdomen i morgonsol. Eg har prøvd å leggja inn eit bilete eg netopp tok, men det viste seg å ikkje vera så lett. Men eg gjer som kjend ikkje opp så lett når eg har ein fiks idé, så biletet kjem nok etterkvart.

Leif er her i samband med vidareutdanning, og eg har hoppa opp i kofferten hans og blitt med på lasset, eller noko liknande i alle fall. Mitt prosjekt er å skriva, lytta, sjå og vandra gatelangs. Det gler eg meg til. Forsåvidt er eg jo i gang allereie, for her sit eg, men det meste har eg til gode.

Eg var heldig som fekk eit rom tidleg på morgonen. Staden er eigentleg overnattingsplass for pilgrimar, me kjem ikkje pilgrimsleden til fots, men pilgrimar er me då i ordet sin vidaste forstand. Atmosfæren her er vennleg og enkel. Bygningen er under oppussing, så her er det masse handverkarar som driv på med forskjellig. Eg vart teken venleg i mot, og fekk nøkkel og kode til låsen på utgangsdøra. Nå skal eg ordna meg litt og etterkvart leggja på vandring med notisbok i veska. Det var dette biletet, ja…

Nærare reportasje kjem etterkvart.

Heidi