Uti vår hage

Eller kanskje rettare sagt : På vår veranda… Eg har både sagt og tenkt at dei dagane sommaren kjem til jærs bør ein sleppa alt som sleppast kan og bare nyta. Eg er den første til å innrømma at eg ikkje alltid har vore så flink til å praktiseres dette, men i dag har eg tenkt å leva som eg lærer…

Me er dessverre ikkje veldig flinke hagemenneaker. Ingen har våga å seia høgt at hagen vår er ein skamplett for eit elles veletablert nabolag, i alle fall har dei ikkje sagt det høgt til meg. Eg kan jo skulda på desse knallharde tidsprioriteringane eg er tvungen til å foreta så godt som dagleg, eller kanskje ikkje… Då eg var hos Eva Mari og fekk nyta livet på den koselege verandaen deira, klaga eg litt på at vår var for stor og for forblåst til at me heilt fekk til å få det lunt og koseleg der. Ho foreslo ein paviljongen. Først lo eg av tanken, men fekk han ikkje heilt i frå meg. Eg innsåg i det minste at hagemøblene våre, som nesten ikkje heng saman lenger, var mogne for utskifting. Og jammen, heilt ulikt meg sjølv hadde eg plutseleg fått gehør for at nå måtte det handlast, og så vart det både møblar og paviljong.

Odd Christian vart med som teknisk byggeleiar, for han er ganske flink til slikt. Då eg såg kor stor paviljongen vart, tenkte eg at dette er eit galskapsprosjekt, me får bare leggja han ut att på Finn.no… Men til slutt såg det ganske bra ut…

Og i dag hadde eg og Sunniva frokost og morgonkaffi der ute. Me følte oss som DEI hagemenneska, så fekk me prøvd ut den følelsen og. Sommar og pinseferie er fine greier. Eg ligg på magen i sola og jobbar her i frå.

Heidi