Tar man livet som det falder

går man gennem livets haller

altid i sin beste alder —Kumbel

*

På ein del felt i livet er eg ganske barnsleg. Eg synest for eksempel at det er litt stas å fylla år.

Eg kjende glede over å pakka opp nokre spennande pakkar med veldig fint innhald før dagen for alvor tok til.

*

Då eg kom inn til første time bytta min kjære kollega Kari om på det eg hadde av planar. Ho fekk med elevane på song og dans og hadde med musserande rabarbradrikke (alkoholfri sådanne), og is til alle saman. Ho fekk alle i romet til å seia fine ting til meg, og det vart nesten litt tåredryppande å skulla ta i mot alt saman. Ei av jentene sa: «Heidi, du er den mest vimsete læraren eg veit om, men du er det på ein fin og god måte…». Det får vera dagens attest. Og eg som trudde eg klarte å skjula den sida av meg sjølv i mitt profesjonelle virke…

Eg veit ikkje kva det er med denne datoen. Det må vera den optimale datoen for planleggingskveld på Bryne skule. Eg har ein følelse av at minst to av tre bursdagar dei siste 36 åra har blitt feira på denne måten. Ein får bare omfavna sin skjebne og erklæra at det må då vera den ypperste feiringsforma som tenkjast kan…

Sidan me i år ikkje haldt på til langt på natt, så rakk me jammen å eta sein kveldsmat med nokre venner. Nå skal eg krypa til sengs og trøysta meg med at det framleis er nokre år igjen både til «When I’m sixty-four», og «Når man blir seks og seksti, først da tar livet til.»

Tusen takk for alle fine helsingar på facebook, instagram og sms. Eg vil gjerne svara på alle etterkvart, men dersom det skulle gleppa, så vit at eg har sett stor pris på kvar einaste helsing.

Heidi