Let it be…

Ingrid og eg ligg på ryggen på den varme takterrassen i Alhaurin el Grande. Det mørknar, og me ser stjernene tennast ei for ei. Først ser me to stjerner, så ser me fem stjerner. Til slutt lyser heile himmelen full av stjerner, og natta er mørk og mjuk som fløyel.

“Vil du høyra ein fin song?” spør Ingrid. Ho stikk den eine øyreproppen frå MP3-spelaren inn i øyret mitt. Me ligg heilt stille begge to for å ikkje riva i ledningen. “When I find myself in times of trouble mother Mary comes to me, whisper words of wisdom: Let it be.”

Lena meg mot tilliten. Samla saman papira mine. Satsa på at historiene eg har lært meg er på plass nå. Pakka kofferten klar, finna fram campingtallerknane. Let it be.

Me er heime att i Norge. Ingrid kjem akkurat heim. Ein motorsykkel stansar. Ein liten pause. Ingrid går i trappa. Så er ho då vel heimkomen i dag og.

Sunniva pakkar kleda sine i ein stor gammal pappkoffert. Ho er solbrun, blond og smal. Smale forsvarslause skuldrer under singleten. Kanskje er dette siste sommaren ho får vera barn? Neste sommar er ho tenåring. Framleis bur ho i ein langbeint barnekropp, framleis likar ho å setja seg på fanget.

Halvard kjem opp. “Nå må du leggja deg, mamma. Du skal tidleg opp i morgon. Eg vil at du skal koma ned og be ei kveldsbøn med meg.”

Halvard og Odd Christian på kvar sin sofa. Begge les Harry Potter, den eine på engelsk, den andre på norsk. Ingrid og Odd Christian leitar i kjøleskapet etter noko godt til kvelds. Huset lever i midnattstimen. Bare kjærasten min har leita seg veg fram til senga. På bordet ligg ein stabel soltørka handkle.

Me skal reisa tidleg i morgon. Eg må få gjort alt eg skal, er ikkje klar endå. I morgon brakar det laus. Har eg tenkt dei tankane som tenkjast skal? “Vekk meg før de reiser,” seier Odd Christian. Eg lovar å vekkja han. Så må eg hugsa utskriftene frå kjærasten min sin skrivar, for min er tom for blekk.

Om fem minutt rundar me midnatt. Stjernene synest ikkje så godt i norske sommarnetter som i dei spanske.
Snart på tide å kvila litt, nå. I morgon skal eg treffa att ei kjær venninne eg ser alt for sjeldan. Snart skal morgondagen koma. Let it be.

Heidi