La oss dela håpet

Godt nytt år, alle saman. Det trur eg ikkje eg har skrive her endå. Det fine biletet over er laga av ein av elevane i fjerde klasse. Den gruppa som jobbar med teikning/maling og keramikk i kunst-og-handverk-timane starta året med å laga kunstplakatar for å oppmuntra til mykje godt håp for året som kjem. Tanken er at me skal henga opp plakatane i nærmiljøet.

Sjølv er eg full av håp. Her er det jammen nok av både små og store håp å velja mellom. Då bror min kom med nyttårsønske ein stad på nettet ønska han eit år med mykje rausheit. Det heng eg meg på. Måtte me vera rause med kvarandre, og ikkje sjå oss blinde på slikt som eigentleg er detaljar. Måtte me møta kvarandre med nyssgjerrig openheit slik at me kan læra av kvarandre og bli klokare.

I romjula fekk me mykje tid sidan både det eine og det andre måtte avlysast. Ein kveld såg me filmen «Don’t look up», ein satirisk film der ein forskar oppdagar at jorda er i ferd med å bli truffen av ein meteor og kjem til å gå under. I eit parodisk samfunn fullt av fjas og maktkamp er det umogleg å få folk til å lytta slik at katastrofa kanskje kan unngåst. Dette er sjølvsagt ei kunstnarisk tilnærming til å fortelja oss noko om korleis verda taklar den trugande klimakrisa. Eg anbefalar alle å henta fram eit ope sinn og sjå filmen.

Og eg har absolutt håp, både for å finna løysingar for å unngå det verste utfalla av klimakrisa. Eg har håp om at koronakrisa vil løysna grepet, og eg har håp om at menneska kan bli klokare og meir lyttande. Ikkje minst har eg håpet om at me kan stå saman og at me kan lena oss mot ein større tillit som er større enn egoismen vår.

For å uttala meg superpretensiøst sidan årsskiftet tradisjonelt er ei tid for store ord, så siterer eg rett og slett kyrkja sin nattverdliturgi og takkar for at eg kan tru at kjærleiken er sterkare enn døden.

Og tilbake til kvardagslivet. I dag har eg sopt gran-nåler av golva mine, og nå ventar eg på to mormor-jenter som skal vera her i ettermiddag. I følge messenger er dei på veg, så då må eg ta pause frå å leika rikssynsar og profet. Ha ei fin helg, alle saman. Eg oppmuntrar oss alle til å våga å sjå både opp og ned, bakover og framover, og ikkje minst til å sjå dei som står ved sida av oss.

Heidi