Det vart ei festreise gjennom sommaren

Ingenting er så utruleg vakkert som sommaren når me verkeleg har lengta etter han. I mitt hjørne av verda er sommaren ein uforutsigbar tilstand som dukkar opp med ujamne mellomrom i tidsrommet mellom april og oktober, for så å forsvinna att til fordel for heilårsveret som er sånn ca ti grader, regn og vind. Heilårsveret kan like godt vera der på julafta som på St Hans og syttande mai. Heilårsveret lever me godt med fordi me er vane med det. Sommaren kan setja oss heilt ut fordi me blir heilt overmanna av sentimentalitet, energioverskot og vemod når me blir minna om kor utruleg vakkert alt kan vera når verda går i grønt.

Det er herleg å gå gjennom gatene med ein gjeng lettkledde barn utan å frysa, og det er godt å kjenna sola varma fjes og armar når ein har vakt i matfriminuttet. Det er nydeleg å venta på toget i eit kvarter utan å bli nedkjølt av kald vind. Det har vore ei oppleving å sitja på toget i femti mil gjennom alt det grøne. For eit utruleg fint land me bur i.

Søtaste Sunniva henta meg på toget. Me trudde me såg ein bevisstlaus mann på fortauet og skunda oss bort for å sjå om han trong førstehjelp. Heldigvis var det bare ein tiggeteknikk. Han strekte ut ei hand mot Sunniva som drog han opp. Vel oppe kyste han henne på den støttande handa og bad oss om pengar til røyk før han la seg ned att og venta på nye forbipasserande… Etterpå hadde eg lyst til å le høgt, delvis i lettelse over å sleppa å vera ansvarleg for gjenoppliving, og delvis fordi det slo meg som ganske kreativt gateteater.

Me møtte Halvard på Bislett og åt saman på ein koseleg kafé.  Så måtte han vidare medan me andre tok ein kopp kaffi før me kjøpte med oss smågodt og sjokolade opp til Sunniva sitt kollektiv der alle fire er i sving med eksamensinnspurten. Det var nesten dårleg gjort å dukka opp som overnattingsgjest akkurat nå, men du all verda så kjekt for meg å få lov. Eg fekk endeleg sett Irene og Sunniva sitt stykke, – på filmopptak på i-paden. Det var kjempekjekt. Irene såg det i lag med meg og kom med utfyllande kommentarar…

Nå er det blitt sein kveld i dag og… I morgon er det frokost med Sunniva før eg dreg vidare til Lillehammer.

Heidi