Sundag i Stockholmsgatene

Før eg forlet Stockholm for denne gonge her på bloggen, så har eg lyst til å visa nokre glimt av sundag og. Her er det koselege kaféromet på hotellet vårt der bebuarane alltid var velkomne til å opphalda seg og til å forsyna seg med kaffi og litt meir. Det blir så triveleg miljø når ein får lov til å ha tilgang til koselege fellesrom.

Paraplyar fekk me faktisk ikkje bruk for denne helga, men eg er alltid takknemleg for at det finst hotellparaplyar.

Ingrid måtte dessverre vidare i tolvtida for å nå flyet sitt. Sunniva og eg hadde fire timar meir til disposisjon på vår timeplan. Det viste seg at det slett ikkje var langt å gå frå jernbanestasjonen til Drotningens gata i sentrum og vidare mot porten i gamlebyen. Det var nydeleg februarsol over oss. Når barna bur langt borte, er det spesielt dyrebart å få litt tid i lag med dei.

Det var og veldig fint å få sett litt av det me rett og slett ikkje rakk tidlegare i helga. Utanfor Stockholms slott møtte me marsjerande soldatar. Folk stimla saman i borggarden for å sjå. Me var der litt, og bestemte oss for at det nok var ein vaktskifteparade. Så gjekk me vidare, me såg folk trekkja mot slottet og høyrde trompetfanfarar. Kanskje me gjekk glipp av noko stort…

I gamlebyen var det nokre kafear som såg utruleg trivelege ut. Dei var i dei gamle husa og hadde rikt utval av kaffi, kaker, kakaovariantar og varm lunsj. Sundag føremiddag klokka to var nok eit særdeles uheldig tidspunkt til å finna ledige bord i desse. Folk stod i kø. Til slutt fekk me kjøpt oss kaffi i eit litt meir unseeleg lokale i ei bakgate.

Ei venninne av meg fortalde om ein ho kjende som hadde ei hylle på kontoret fylt med badeender i forskjellige variantar, både i form av nonner og dandyar. Kanskje han har vore her og handla?

Eg fekk barnsleg lyst til å samla på badeender eg og… Kanskje eg begynner ein vakker dag…

Den første timen på toget kunne me nyta utsikten. Ein får sett mest når ein reiser med tog. Så fekk me oss eit varmt måltid i togbistroen og nokre fine timar med kvar vår bok. At reisa for mitt vedkomande ende med eit forsinka nattogg der sovevogna var fråkopla er ein annan historie. Eg kom meg vel heim.

Heidi