Fullmånen lyser

som var den av glas… Augustmånen er stor og kvit, og ute er det heilt mørkt.

Dagen har gått i eitt og veksla mellom elevar og møter og telefonar. Eg konsentrerer meg om å leva i det som skjer og ta ein ting om gongen. Som eg lærte i ein song ein gong: “Der du går skall din veg öppnast för dig, steg för steg…” Det prøver eg å leva i. Steg for steg.

Eg handla blomkål og jordbær i butikken i tillegg til mogen raud paprika og lysegrøn vårløk. Rundstykke til alle som ville ha stod og vart lunkne i omnen og venta på mjukt lysegult smør.

Eg tenner lys på kateteret når eg les. Eg les høgt frå “Glasblåsarborna”, den vakraste barneboka eg veit som eg til slutt fant brukt på eit antikvariat via internett.
Det er ei bok alle burde lesa langsomt medan dei tenkjer. Eg prøvde å kjøpa filmen og på interenett, men der eg fann han fekk eg bare betala med svenske, danske eller finske pengar.

Dagarna mörknar minut för minut,
tänn våra ljus det är nära til hösten
snart är den blommande sommar slut.

Heidi