Syklar, munnspel og fiolin.

Sykkeldagen vart gjennomført i høljeregn, men det var bare glade ungar å sjå. Dei sykla over vippebrett og mellom kjegler med regnet i små bekker frå sykkelhjelmane sine: Regnklede var det så som så med, for det hadde jo ikkje regna om morgonen. Då me kom inn for å avslutta dagen, vrei ein av gutane ein heil liten dam av regnvatn ut frå genserermet sitt.

Av og til tenkjer eg at me her oppe i nord er eit merkeleg folkeslag. Senda femti ungar, til dels utan regnklede, ut for å sykla i fleire timar. Eg gløymar aldri panikken i ein tysk familie me besøkte midt på sommaren, då me gjekk tur og vart våte i regnver. Då var det beordring til badekar og varme dusjar, utdeling av varme badekåper og hårfønarar, pluss koking av kamillete for å unngå Erkältniss… Men du og du så robuste me blir her til lands, i beste fall…

Då me stod utanfor huset til Inger i flokk og tilfeldig følge og song gebursdagssongen for henne, gjekk det opp for meg at i dag var det den tjuande september, og i går var det den nittande september, og at eg hadde gløymt dagen til Eva Mari. Eg måtte skunda meg å smugsenda ei melding innimellom salatetinga…

Anne Kristine spelte munnspel, og Inger spelte saman med henne på pianoet. Fiona improviserte på fiolin.
Bred dina vida vingar med tonefylgje av fiolin og munnspel vart rett og slett vakkert.

På den mørke duken låg det mørkeraude haustblad.

Min elskede jeg har en vise å synge.

Om eg bare kunne finna teksten. Melodiar er eg ikkje så flink med.

Heidi