Seksten varv nedover i spiralen.

Dersom me kan vera samde om at livet svingar seg i spiraler oppover i ein syklus kring årstidene, kan eg ta deg med seksten varv nedover på min personlege spiral.

Me er i januar og årstalet er 1992. Odd Christian har rukke å fylla fem år, og Ingrid er to og eit halvt. Kjelda er framleis ei notisbok eg fann då eg rydda…
…

Ingrid kravlar over oss i senga.
Ho stikk kalde små føter på oss
igjem og igjen. – Lesa denne boka! seier ho.
Eg les om Dovne Dennis, anda som kjem for seint til skulen. Etterpå veit eg ikkje kva eg har lese, for eg er så trøytt. – Pappa kan lesa litt! Prøver eg optimistisk. – Nei, ikkje nå, seier kjærasten min,
og dreg dyna over hovudet.
Klokka er fem om morgonen. Dagen begynnar tidleg hos oss.
…

– Skund deg, mamma, eg og må på do!
Odd Christian hamrar utålmodig på døra. – Eg vil gjerne få vera i fred ein einaste plass i huset.
seier eg til kjærasten min.

…

-Eg vil ha havradryn, seier Odd Christian. – Nei, ikkje nå, seier eg. – Det blir så mykje graps. – Du kan få det seinare i dag.

…

– Ikkje sant at eg heilt sikkert kan få gå til Marit Bråten i
dag? spør Odd Christia. – Jo då, viss det passar for dei, seier eg.
…

– Ingrid vil ikkje i barnehagen.
Det seier ho då eg er klar til å gå.
Då har ho site klar i vogna si og venta lenge.

…

Ingrid grin.
Vil ikkje vera i barnehagen. – Eg startar først til andre time, så eg har litt tid…
seier eg til dei vaksne. – Gjer som det er best for deg, du, seier Oddrun.
Eg set meg ned med jenta mi på fanget.
Ho gret framleis.
Ho er sår under nasen av alt snotten.
Håret hennar er tynt og kvitt og sveitt.
Det klistrar seg inntil det vesle hovudetl

…

Så får eg drikka kaffi i styraren sin kopp frå Amerika.
Eg set meg ved frokostbordet saman med Ingrid og dei
andre på småbarnsavdelinga.
Ingrid tek jordbærsyltetøy på kneippbrødskiva si.
-Du må bare drikka kaffien din, seier ho til meg.

…

Så fin bukse du har på deg, Ingrid, seier Oddrun.
Det har vore mamma si bukse, seier eg,
for selebuksa med svarte og raude ruter er eit av dei
plagga bestemor har tatt vare på i alle desse åra. – Så koseleg, seier dei vaksne.

…

– Nå må eg gå, seier eg. – Nei! seier Ingrid.
Berthe tek henne på fanget. – Skal me gå inn til dei store og henta Odd Christian?
spør ho. – Ja! seier Ingrid.
Og eg må gå.

…

Eg kjem fem minutt før det ringer.
Eg drikk kald farris og finn fram kristendomsbøkene.
To gutar ventar på gangen.
-I dag var det grævligt kjedeleg i gymmen, seier dei. – Me måtte ha sånn gammaldags gym og marsjera rundt på rekkjer.

…

Og eg sit her og gjenopplever det sekstande varvet frå her og ned. Eg innser at eg ikkje veit så mykje om travle morgonar lenger.

Heidi