Det skjøre skjelvande livet.

Teksten eg skreiv for nokre dagar sidan “Att döda ett barn”, skulle visa seg å bli meir aktuell enn eg ante.
På laurdagskvelden omkom ein nitten år gammal gut frå nærområdet mitt i ei bilulykke. Nøyaktig eit døgn seinare omkom ein atten år gammal gut frå den same bygda i ei ny bilullykke. I dag fekk eg vita at ein liten gut, som har vore kreftsjuk lenge, nå er død. Eg visste at dei hadde stansa behandlinga fordi det ikkje var meir håp, men det er likevel trist å høyra at nå er han over på den andre sida.

Eg kjende ikkje dei to gutane som omkom i bilulykker, men dei var begge elevar ved ein skule som ligg eit par hundre meter frå oss. Der flagga dei på halv stang i dag.
Ungdomane her er berørte av at slikt kan skje. – Og eg tenkjer at det kunne like godt ha vore mine barn som det me ikkje vågar tenkja ein gong skjedde med.

I den vesle byen min har me fått ei kraftig påminning om kor skjørt livet er. Eg sender varme tankar til foreldre og andre som sørgjer. Eg kjenner dei ikkje, men tenkjer på kor mykje styrke dei må trenga akkurat nå.

Du som les dette, ta godt vare på deg sjølv, – og kjør
forsiktig.

Heidi