Vasedikt og livet elles

Eg sit og leikar meg litt med dikt som nok ikkje kan brukast heilt som dei er…

Som dette:

*

Æva ligg i havkanten

og syng om livet

for dei som måtte

ha øyrer å høyra med.

*

Ein og annan

vandringsmann

på joggesko

og i regnklede

*

går der

og kjenner

på svara

utan heilt

å kunna tolka.

*

Ein mops

i regnfrakk

spring lukkeleg

etter pinnane sine

og alt er for øvrig

såre vel.

*

Høghuset

På Bryne

strekk halsen

mot skyene

men i skodda

ser ein ikkje langt.

*

Menneska

subbar skorne

over glaserte fortau

og klamrar seg

med kalde fingrar

til husvegger og gjerder.

*

Om det framleis

fantest telefonstolpar

og stolpesko

kunne ein like godt

teke den vegen.

*

Med prikkete paraply

kanskje?

og strutteskjørt i tyll.

*

I Garborgstova

på biblioteket

serverer dei

fransk og varm

sjampinjongsuppe.

*

Og så

pakkar mørket seg

om oss

og januarkvelden.

*

Eller dette:

*

Det er mørkt

fullmånen

kikkar ned på oss

med eit litt

fordømmande blikk.

*

Det er ikkje

kvar dag

månen har

eit ansikt,

men han har det i dag

*

og forøvrig

er det fint

å vera menneske,

*

fint og litt sårt

er dette livet

og ein balansegang

mellom karbohydrat

og kalorier

*

det er dei

eksistensielle

spørsmåla i

ein litt haltande verd,

*

ein kan alltid

setja spørsmålsteikn

bak det meste

Eller kanskje dette:

***

Det er ikkje fargar nok

på paletten
eller bokstavar nok i
alfabetet
til å festa livet til eit ark
eller eit lerret.

*

Alt har ein ende
at snart kanskje
om ikkje nå,
skal dører
som lukka seg
ei for ei,
døra til farmor sitt kjøkken,
og alle andre dører.
for om lenge,
om ikkje før
skal alt takast i frå oss.
*
Men framleis
står eg her
og skapar
dagane mine
møblerer dei
som roma i eit dokkehus.

Framleis kan eg sitja
her
ved farmor sitt kjøkkenbord
medan ho trippar
til og frå
med vaffelfat
og saftmuggar,
*

og framleis hoppar eg inn
i baksetet på bilen
til faren min
som framleis ordnar opp
når eg er lita jente
og ikkje torer å kjøra bil på glatta.
*
Akkurat nå
er me her
alle saman
men det er kvar vår tur
til å gå inn på scenen
og kvar vår tur til å gå ut.
*
Entré og sorti
dei brennande minutta
med heftig samspel,
brennande dialogar
og ein og annan
einsam monolog
*
Glimtvis kjem tida
for å fly,
men eigentleg
så trivest eg
kan henda betre
med beina på bakken,

*

heldigvis
så er det
som oftast der dei er.
*
Men ei og anna

fergereis,
ja visst,
dei kjem tett
eller sjeldan
men dei kjem,
og ikkje har eg snubla
på landgangen
eller falle i sjøen
*
Ein eller annan gong i livet
kjøper eg kanskje
to kornettar
og ein pakke rosenkål
før frukost,
slikt er ikkje lett å vita.
*
Eg bur framleis

i eit hus
der nokon

nesten alltid
går i ei dør
og fyller stilla

med ord
akkurat

når eg nettopp
hadde klart

å fanga henne
eg treng tillegg i tid
etter denne omgangen og.

Bunker av papir

skal ein
sortera, kasta tømma
smila til
og kasta høgt opp i lufta
og så kan ein eventuelt
ta tilbake
det som landar
når vinden har teke sitt.

Eg har jo på ingen måte
tenkt å snu meg
slik denne tankelause
kona til Lot gjorde .

Eg må dagleg
takka
alle gode makter
ordi eg ikkje
er blitt ei saltstøtte.

Og det eg ikkje har vore
Kan eg framleis bli

Kven er det som sit
med briller
og blikk
og jobbar
på det store tidsbiblioteket?

Ja takk
eg vil gjerne låna tida
litt lenger,
Sa du tre veker til?
Og lånet kan fornyast,?
Via datamaskin og mobil?

Ja visst har eg lånekort
det skal det vera det siste
eg gjev slepp på.
Så lenge eg kan krumma fingrane
mine rundt eit lånekort
så er det der dei skal vera.

***

Dette er nok tekstar som må bearbeidast ei stund til, og dei kjem kanskje aldri til å bli brukt til anna enn dokumentasjon av tankar, og nå faktisk deler av eit innlegg på andedrakt.

Men eg drøymer om å skriva og eg skriv, eg lever draumen min med andre ord.

I går såg eg og Ingrid Sunniva og Vilde dansa og spela teater i Storstova, kulturhuset vårt. Eg elskar å sjå teater, og sidan dette var generalprøven, så skal eg sjå stykket to ginger til. Nokre dagar er livet mitt teater. Eg treng 35 masker med stong til ein intro. Dei finst i svar, men eg ville helst ha dei kvite.

Nå må eg koma meg vidare i timeplanen, så kjem eg nok i mål i kveld og.

Heidi