Jubal og Jabal og Tubalkain

Det står masse merkeleg og underfundig i Bibelen. I 1.Mosebok står det om  Jubal, ættefaren til alle som spelar fløyte og lyre, Jabal, ættefaren til alle som bur i telt og held buskap, og Tubalkain som er ættefaren til dei som smir reiskap. Dei tre er brødre med same far og to ulike mødrer, Ada og Silla. Namna er så flotte at eg får lyst til å laga ein song eller eit barnerim om dei. Det står og om Noah som hadde den mogne alderen av 500 år då han vart far til Sem, Kam og Jafet, som om ein tek dette heilt bokstaveleg, burde vera trillingsønene til ein nybakt far på 500 år, og dette er bare starten på historia om Noah, så kanskje ein ikkje bør fortvila om ein etter alle solemerke nokså snart skal gå hen og fylla femti i aller næraste framtid. Nå i kveld har eg laga songar til songhefte. Eg ville gjerne ha med «Men går jag över ängerna»; men Torhild meiner det er ein vanskeleg allsong. Kanskje eg får nokon til å synga han for meg?

Elles så har me handla blomar til hagen og serviettar og lys til borda, og vore på befaring i det gamle huset der me skal arrangera selskapet. Det er veldig vakkert der nede sjølv om det regnar slik det gjorde då me var der i dag. Etterpå var eg innom onkelen min og fekk levande historiar frå hans barndom på trettitalet. Han fortalde at alle kvinnene gjekk og kjøpte mjølk i dropsspann om føremiddagane, fordi dei var mykje billligare enn ekte mjølkespann. Eg visste heller ikkje at folk kokte middagen sin på primus fordi det gjekk fortare enn på vedkomfyren og fordi elektrisiteten framleis ikkje hadde kome hit på den tida. Eg trudde at Oslo-frokost var noko dei fekk på skulen, men i følge han var det eit forsøksprosjekt der alle skulebarn var pålagd å ha heilt lik skulemat for å sikra at alle åt sunt og fekk i seg næringsrik mat. Den matpakken bestod av to grove brødskiver med ost, eit knekkebrød med brunost og eit eple eller ein bit rå gulrot eller kålrabi.I tillegg skulle dei ha med ei flaske med mjølk. Sidan onkelen min ikkje likte mjølk fekk han lov til å ha mjølka halvblanda med havresuppe. Dei fekk ikkje drikka mjølka før maten var oppeten og frukta eller gulrota skulle etast etter mjølka.  Dei hadde aldri før hatt knekkebrød i huset, men nå var det bare å kjøpa det inn, læraren var ansvarleg for å sjekka at alle hadde korrekt skulemat. Det var sikkert eit løft for folkehelsa i ei tid der folk gjerne åt sukker eller sirup på brødet, men kanskje vanskeleg å gjennomføra, for ordninga vart avskaffa igjen.

På veg heim fekk eg århundredets høljeregnsbyge i hovudet og vart gjennomvåt i dag og. Eg sit her og frys og kjenner halsen er i ferd med å bli sår, men eg skal ikkje bli forkjøla, nei. Det har eg ikkje tid til.

Heidi