Her låg det ei kyrkje

For tre år sidan leigde me eit sommarhus på Lønstrup, tett ved ein bratt klitte som stupte ned i havet. Ikkje langt frå sommarhuset låg det ei gammal kyrkje som dei delvis hadde måtta riva på grunn av at havet var i ferd med å riva til seg jordsmonnet ho var bygd på.

i dag ville eg visa denne kyrkja til mor og far. Då viste det seg at dei hadde måtta riva kyrkja heilt i 2015. Dei fleste gravstøttene var blitt flytta vekk, men nokre stod framleis att og viste at dette var via jord.

Det er litt av nokre krefter naturen kan varta opp med, menneska blir ganske små i ganske mange samanhangar. Havet et av kystlinja på Nordjylland. Det er gjort forsøk på å stoppa erosjonen, mellom anna ved å byggja langsgåande moloar ute i havet, men til ein viss grad må mennesket gje tapt. Ein del av sommarhusa står farleg nær skrenten nå. Fleire av dei er til sals, men eg tippar at dei ikkje er heilt enkle å selgja.

Her på Grønhøj ikkje så veldig mange mil lengre sør er strendene flate og breie. I dag var det eit dramatisk syn å sjå utover havet.

Men himmelen og lyset forandrar seg heile tida. Etter ti minutt kan alt sjå annleis ut.

I dag har eg gått tur på stranda. Eg gjekk og vassa i havkanten. Det var så fint.

Små blåmanetar låg tett i tett i det sjiktet av stranda der bølgjene smyg seg opp og trekkjer seg tilbake att. Eg kan ikkje hugsa å ha sett dei heime, i alle fall ikkje i slike mengdar.

Det er så fint her at eg lett skulle vore her heile sommaren, men nå tek det til å minka på Danmarksveka vår…

Heidi