Så stort hus me har…

Eg er heime att. Etter to veker på farten med ulike losji, dei siste tre nettene låg ungane på same rom som oss, kjennest huset som eit palass. Takka vera Ingrid var det til og med ganske ryddig her då me kom.

Eg las ein plass at om ein kunne halda pusten lenge, og så pusta hardt mot eit papirark eller noko slikt ville ein klara å kjenna lukta av sin eigen ande. Omtrent slik kjennest det å vera vekke frå sitt vanlege liv i ein lang periode og så landa midt i det med eit plask.

I dag har eg hatt heile det store huset for meg sjølv. Ingrid er på campingtur og Odd Christian i Bergen med første del av flyttelasset sitt. Han er komen inn på lærarhøgskulen, og er for alvor på veg ut frå heimen… Kjærasten min har vore ein tur på jobben, og dei to minste sprang tidleg på dagen ut for å finna etterlengta vener.

Så nå går eg her med mitt reinvaska blikk, og ser på kor fint og bra alt er her, og spesielt kor fint og bra det kunne bli med litt intensivert ryddearbeid… Maling har eg lenge visst at det trengst, og nå har eg rett og slett slik at eg gler meg til å setja igang for alvor. Stova skal eg mala i nøklebandgult akkurat som nå, men dei mørkeblå skapdørene på kjøkkenet skal få ein lysare farge. Litt skarpare enn bakgrunnsfargen her på Andedrakt hadde eg tenkt…

I dag har eg innvilga meg ein landingsdag. Det vil seia roleg rydding og tid til å koma heim mentalt og. Eg har mange inntrykk frå ferien som eg vil formulera i ord bare eg får summa meg litt. Viss nokon har lyst til å sjå bilete frå sommaren min kan dei gå inn på denne adressa: http://www.flickr.com/photos/leif

Akkurat nå er det godt med fred og ro, det er godt å vera litt aleine. Dagane har vore veldig varme, men akkurat nå har det lagt seg ein svalande dis over landskapet. Halvard skal sova i telt med tre kameratar, og Sunniva har teke med seg Vilde som er her på overnatting ,ut med venninner. Eg trur eg skreiv om det same fjor og. Dette med å leva veldig tett på ungane dei vekene ferien varer for så å kjenna på kor sjølvstendige dei er blitt når me kjem heim att og dei spring ut for å leva eigne liv. Velsigna vera sommaren. Det er godt å kjenna på at han skal vara lenge endå.

Heidi