Men særleg i valmuevekene…

…dei sanseleg raudoransje
med svarte munnar,
skal me finna einannan att.
Vest for engene,
ned mot fjøresteinane,
der bølgene kviskrar hemmelege ting
mot strandnellikane ,
som engsteleg klamrar seg
fast i trulaus sand.
Særleg då
skal eg hugsa
at det er deg eg skal dela jordbær med.
La safta renna fritt
frå munnvikene
og honningen bli mogen
søt og gyllen.

Eg sit og bearbeidar tekstar eg skreiv i sommar. Eg skal lesa dikt på eit psykiatrisk dagsenter i morgon. Torer eg å lesa nokre av dei nye sommardikta mine, mon tru?

Dette er eit førsteutkast, eller for å sei det meir nøyaktig den første bearbeidinga av ei skisse frå i sommar. Kanskje dumdristig å leggja det ut her, men ein får då by litt på seg sjølv… Eller…

Heidi