Heime er eit anna liv…

Men det har absolutt sin sjarm å vera i det smårotete slottet vårt og. For tida kjører me mykje det ein kanskje kan kalla storfamilie. Me er ni til lunsj og ti til middag og sånn. Det er sjarmerande med barn og nesten-svigerbarn og nieser og Spretts slekt og venner som spelar gitar og piano i dei ulike roma rundt i huset, og som slår seg ned for å ta ein prat over ein kopp kaffi eller noko liknande…

Eg trivst med liv og røre rundt meg, og eg klarer å innsjå at konsekvensen av denne livsstilen må vera at ein må kunna slappa av i eit ikkje-strigla-hus. Ein må vera komfortabel med at når oppvasken er teken så kjem det ein eller annan ut på kjøkkenet for å kjevla ut ein pizza eller laga seg to-tre vaffelplater… Utfordringa blir å finna ut kor mykje krefter ein skal bruka på å minna den store gjengen 13-22 åringar som held til her, om at badegolvet skal tørkast av etter at ein har dusja, og at eigne og besøkjandes skor helst skal stå på ei skohylle, eller at ein ryddar asjetten sin inn i oppvaskmaskinen etter bruk, og startar maskinen når han er full.

Her strekk eg nok ikkje heilt til som oppdragar, eg orkar ikkje vera den som alltid masar. Det vil seia at eg enten rydder sjølv eller hyler med ulvane og lar vera å rydda etter dei… Eller eg prøver å stramma folk opp, det hender faktisk at eg gjer det og, men ikkje kvar dag og heile dagane. Og i rettferdighetens namn, det hender at dei ryddar etter seg og. Og det hender at dei på eige initiativ diskar opp med familiemiddagar, i alle fall Ingrid. Denne fasen varer ei stund, og så sit me kanskje her og lengtar etter ungane våre som har betre ting å ta seg til.
Og i så fall kjem eg til å sakna denne typen liv, det kjenner eg på meg…

Men så har eg jo faktisk andre ting å ta meg til og. Her skal det broderast til den store gullmedalje, og brodernål og langkost let seg ikkje betjena på same tida. Eg likar meg med nål i hand, eg må bare passa på å ikkje anspenna akslene for mykje. Nå kjenner eg at eg har brodert fire fem timar i dag. Eg får bli flinkare til å ta pausar og tøya ut litt innimellom.

Veret har vore nydeleg i dag, og ein liten pause i ein solstol har det blitt tid til og. Middagen i dag vart grilla ute på terrassen. Etterpå gjekk me ein tur innom Hanne Lise og Gunnar som baud på nyplukka rips, kaffi og bilete frå Italiaturen. I dag har eg latt meg lokka til å melda meg på eit universitetskurs i spansk. Kjærasten min foreslo at me skulle gjera dette saman, og ein blir jo motivert til å læra seg spansk etter nokre veker i Spania. Men kurset var allereie fullbooka, så det er ikkje sikkert at me får plass på denne nettbaserte vidareutdanninga. Me får sjå…

For ein drøy halvtime sidan steig me over terskelen inn til august månad. Nå gjeld det å nyta resten av sommarferien i fulle drag.

Heidi