Lar livet skje.

Nå sit eg her på flyplassen utanfor Bergen og skal snart ta flyet him. For ti år sidan ville eg ha vore skrekkslagen. Nå er det nesten, men bare nesten som å ta bussen. Takk til Stig og alle andre gode makter for at eg er så å seia kurert for flyskrekk. Flyskrekk gjer frykteleg vondt kvar gong ein trosser all indre fornuft som fortel deg kor farleg dette er, og trossar det intense medvitet om at ein er i livsfare i det ein er modig nok til å gå inn i eit fly.

I skrivande stund sit eg her og balanserer ein bitteliten pc oppå kofferten min for å få passe skrivehøgde. Eg morar meg med å smuglytta til ein vaskeekte og veldig høglytt bergensar ved sida av meg… Han veit korleis det meste burde ha vore, og korleis det meste ikkje er…

Heidi