Barcelona

Barcelona er ein av byane eg aldri før har vore i. Me kjørte gjennom byen, eller rettare sagt rett forbi like utanfor ein gong me hadde kjørt feil, men då kunne me ikkje stoppa her. Det er spennande å oppdaga ein ny by. Me er trøytte og øre, men her er ein veldig kortversjon av dagen:

Buss inn til byen frå flyplassen, gangavstand til hotellet som er veldig ok.

Lunsj på ein fortausrestaurant. Kjærasten min bestiller eit glas vin. Dei kjem med ei heil flaske. Me prøver å forklara, men dei seier at vinen er inkludert maten, me må bare drikka så mykje me vil og setja att resten. Beansoup til forrett visar seg å vera bortimot god gammeldags jærske ertersuba. Det er bare litt spaghetti og salamipølse oppi i tillegg til det andre. Hovudretten er oksekjøt i raudvinssaus med pommes frites, med kaffi til blir det under 160 kroner for oss begge.

Me går på til Ramblaen. Her står det alle variantar av «statuemenn og damer». Ein av dei sit på eit stort do oppe på ein plattform, ein annan er ein djevel og ein tredje har overdimensjonerte rastafletter og ein stor joint, ein fjerde er ein heilt ekte dverg. Forøvrig finnest det veldig mange bittesmå menn her. Slike som er på mi eiga høgde, og eg er ca 1.61 på strømpelesten.

Tur ned til havna. Ei kjempestor trebrygge skrår ut mot havet. I havna er det masse seglbåtar, måkar og store fiskar. Me set oss ytst på brygga. Brygga skrånar slik at det kjennest som om eg kan detta ut i vatnet om eg ikkje passar meg, det er høgt ned, og eg lurer på korleis eg eventuelt skal koma meg opp om eg dett uti. Det er sol og deilig seinsommarvarme. Me drikk fanta og cola-light og høyrer ein dansk guttegjeng snakka veldig høgt om seg sjølv.

Antikkloppemarknad i gata. Eg er svak for slike gamle gjenstandar. Bittesmå celloloiddokker frå århundreskiftet, gamle stetteglas, gulna kniplingslommetørkle, fotografi av unge jenter i kvite kjolar, ein stor Jesusfigur frå ei julekrybbe i ei kyrkje. Her kunne eg lagt att mange pengar, men lar det vera. Eg kan jo gå tilbake einannan gong. Då eg var på tur med kulturskulen til Amsterdam for nokre år sidan fekk eg fylgjande spørsmål frå ein mannleg kollega: «Kjæme du allti heim mæ bara rabe…»
Gatemusikantar. Eldre ektepar dansar tett på gata i oktober til innsmigrande og sentimental musikk. Dei er godt over sytti og vakre å sjå på der dei dansar med stort alvor og glimt i auget. Rytmen er på plass, men svingane går ikkje fort.. Etterpå klappar folk.

Me finn ein stor bokhandel, for slike som oss er det som å be om å bli fanga i berget. Dei har så utruleg mange fine bøker, sjølv om eg ikkje les spansk så får eg lyst til å ta minst ein koffert av dei med meg heim. Mellom anna har dei nokre utruleg fine biletbøker i minst A3- format. Dei ville vera geniale til høgtlesing i barnegrupper. Eg kan jo bare oversetta dei. Det er og nokre hyller der med fine engelske pocketbøker. Dessutan sofaar og stolar som inviterer folk til å setja seg ned og lesa. Eg elskar bokhandlar der det er openlyst lov til å lesa i bøkene. Så slepp ein å gøyma seg mellom hyllene og smuglesa i blaekseplara.

Kveldsmaten tek me på ein publiknande kafeteria der det ikkje ser ut til å vera mange turistar. Lydnivået er himmelhøgt og det er lov å røyka inne. Men pizzaen er god og cappucinoen fantastisk. Skuleungdomar ler og hoiar og ein eldre mann søv over ølglaset sitt på nabobordet. Dersom han då ikkje er i djup bøn for han sit med bøygd hovud og hendene folda. Etterkvart vaknar han til liv og tek seg eit par sigaretter og ein planlaus runde i lokalet sånn innimellom.

Og sjå om me ikkje fann vegen tilbake til hotellet etterkvart.

Heidi