I fullaste farten

Eg et cottagecheese med epleog vaniljekesam. Katten ligg på skrivebordet og slikkar framlabbane sine. Dagen har vore fullpakka, eg og Ingrid klarte snika oss til litt kyrkjehistorie, mellom anna om Simon som levde på søyla si i 30 år. Kan det verkeleg ha vore så lenge, eller hugsar eg feil. Der budde han på ein liten plattform der han konsentrerte seg om å meditera og å be til Gud, og mat fekk han heist opp til seg ein gong i veka. Folk kom til han i ørkenen for å få gode råd. Nei, eg ynskjer meg ikkje ei søyle, men litt meir tid til meditasjon og ettertanke hadde sikkert ikkje vore så dumt.

I kveld har eg gjort noko fint. Eg har møtt fem andre damer for å vera saman eit par timar til samtale stillhet og bønn. Det rare er at det kjennest litt rart å skriva det om bønn. Vil då folk tru eg er ein slags rar verkelegheitsfjern fanatikar. Eg konstaterer at mange hadde kanskje heva augebryna mindre om eg hadde skrive at eg hadde vore i meditasjonsgruppe eventuelt på yogatime. Me er litt merkelege me menneske. Men nå tenkte eg eg skulle prøva å laga ein plakat til Roald Dahl forestillinga. Til rors Columbus.

Heidi